shσtgun wєddíng || chαnвαєk

2.bölüm

Karşımda gördüğüm kişi ile donup kaldım.

Onun burada ne işi vardı. Hemen ayağa kalkıp arabanın yanına gittim

"Ahh merhaba ama ne işin var senin burada! O yaptığını hala unutmadım!"
Cafenin önüne arabasını park edip yanıma geldi.

"Bak ben özür dilerim. Seni bir özür yemeğine çıkarmak istiyorum. Gelir misin?" Bana ilk defa birisi yemek teklif ediyordu. Hem de hoşlandığım adamdı.

"A-ama patron izin vermez ki daha geleli kaç saat oldu" parmağı ile çıplak kolumda zikzaklar çizmeye başladı.

Kolumu hemen çektim.

"Ben şimdi demiyorum akşam saat 7'de seni almaya gelicem. Hazırlan güzelim" kafamı salladım. Ama bana güzelim demişti.

"Yah ben güzel değilim yakışıklıyım bi kere"

"Hıhı"Yanımdan uzaklasıp arabasına binip gitti.

Ne demek oluyordu bu. Önce mektup. Sonra bu yakınlaşma.

Bu ne samimiyetti.

6 saat sonra

Cafeden çıktım. Bir an önce hazırlanmalıydım.

Patrondan izin alıp. Eve yol aldım.

Kalbimde ki bu hızlı atışlar. Heycanlanmam. Ne kadar doğruydu. İyimi yapıyordum.

Hayatımı mahvedersem ya. Ya ona kapılırsam. Ahh hayır ona kapılmamalıyım.

Evin önünde indim. Ancak bir araba vardı. Hemen anahtarı çıkarıp iceri girdim.

Annem bir kaç kisi ile oturuyordu.

"Anne ben geldim"

"Aaa baekhyun hoşgeldin bitanem gel bak seni kiminle tanıştıracağım"

Annem beni kolumdan tutup salona sürükledi.

"Bak oğlum bu bayan park, bay park var park chanyeol yani oğulları" anneme anlamaz bakışlar attım.

Abim yanı başımda oturuyordu. Ne oluyor bakışı attığımda bana üzgün bakışlar yolladı.

"Anne ne oluyor burda? bunlar kim? Neden geldiler?" Sorularımı sıraladığımda annem hemen cevap verdi.

"Oğlum otur bak şimdi. Chanyeol seni görmüş. Ailesini alıp bize geldiler. En başta bende istemedim ama-" annemin sözünün kesilmesi ile konuşan kişiye baktım.

"Ama abin sehun'a şirkette büyük bir ortaklık teklif ettik. Annende kabul etti. Yani bu ortaklık sizin evlenmenizle gerçeklesecek eğer sende olumlu bakarsan" şaşkın gözlerle kadına baktım.

"Ne sacmalıyorsun sen! Ben evlilik düşünmüyorum tamam mı?! Ve sen benden uzak dur! Sizde!" Kosarak odama cıktım. Ağlıyor muydum ben? Allah kahretsin jongin gelecekti. Hemen üzerime dar ve seksi kıyafetler giyinip makyaj yaptım.

Kapı açılınca abimin girdigini gördüm.

"Baek bu halde nereye gidiyorsun sen!" Abim sinirliydi. Abarmışmıydım. Evet. Ama bu akşam ne olacaksa olacaktı ben gidecektim.

"Arkadaşımla dışarı çıkıcam"Telefonum çalınca hemen actım.

"Baek kapının önündeyim"

"Hemen geliyorum!"

Hızla odamdan çıktım. İndiğimde hepsi hala aşağıdaydı.

Chanyeol'ün sert bakışlarına maruz kaldım.

"Oğlum bu halde nereye böyle!"

"Arkadaşımla buluşucam!" Annemin kolundan sıyrılıp evden çıktım. Arkamda hayretle bakan insanları bırakarak.

Jongin'in arabasını görünce hemen ön koltuğa atladım.

"Selam" elimi salladığımda jongin bir ıslık çaldı.

"Vay be sen neymişsin baek. Ben seni daha önce nasıl fark edemedim ya"

"Jongin devam et hadi"

Jongin arabayı çalıştırdı. Gözleri hala bendeydi. O kadar mı değişmiştim.

"Ne oldu. Solgun gibisin?" Anlamışmıydı kahretsin!

"Ah yok bir şey"

Jongin arabayı sürerken torpidodan paket sigara çıkarıp bir tanesini dudaklarının arasına yerlestirdi.

Gercekten can alıcı bir durumdu.

Restorana geldiğimizde manzaralı bir masaya oturduk. Heycandan ölmek üzereydim.

"Güzel yermiş" konuştuğumda bana döndü.

"Evet, hep gelirim buraya"

"Hmm anladım"

"Seni her gün buraya getirebilirim"

"Her gün mü?"afallamıştım.

"İstersen evet "

"Jongin hiç mi işin yok senin nerdeyse her gün bizim cafedesin"

"Yok. Oraya gelme nedenim baska."

"Peki o kız kimdi?" Neden soruyordum ki ben bana ne

"Ahh o kız annemin bana bulduğu biri artık evlen diye tutturuyor"
Ne yani evlenmek zorundamıydı.

"Hmm peki sen evlenmeyi istiyor musun ki annen seni zorluyor?"

"Aslında evet ama biri ile evlenmek istiyorum benim olsun istiyorum her anım onunla geçsin istiyorum" ne yani hayatında biri vardı ve benimle ilgileniyordu.

"Madem hayatında biri var. Bana neden yakınlaşmaya çalışıyorsun?"

"Baek sakin ol. Benim evlenmek istediğim kisi sensin. Benimle evlen. Sevgilim ol herşeyim ol" ani gelen evlilik teklifi ile gözlerim kocaman açıldı.

"Ne"

"Baek evlen benimle"

"Ama ben seni tanımıyorum. Sen beni tanımıyorsun"ben konusurken elimden tuttu. Ufak öpücüklerle karsıladı.

"Zamanla birbirimizi tanıyabiliriz bence"

"A-ama ailen" ailesi istemezse her şey berbat olurdu.

"Baek ailem umrumda degil anladın mı. Ben sevdigim insanla mutlu olmak istiyorum" elimi okşayarak konuştu.

"Jongin ben... ben... tamam kabul ediyorum. Mutlu olalım"

Sevinçle ayağa kalkıp bana sarıldı.
Yemeklerimizi yedikten sonra el ele dışarı çıktık.

Arabaya binip beni eve bırakmasını istedim sonucta ailemle konusmam gereken bir konu vardı.

Evin önüne geldigimizde jongin'e döndüm.

"Her şey çok güzeldi. Teşekkür ederim."

"Önemli değil tekrarlamak isterim"

Dudaklarına bir öpücük bırakıp arabadan indim.

Derin bir nefes alıp iceri girdim. Annem sinirle odada dönüyordu.

Beni görünce üzerime atladı.

"Nerdesin sen saat kac oldu. Artık evli sayılırsın! Hareketlerine dikkat et baek" ben bugün ne demistim acaba!

"Anne ben onunla evlenmeyeceğim. Anlayın bunu tamam mı!"
Odama çıkacakken abim kolumdan tuttu.

"Baek evlenmek zorundasın. Hem belki seversiniz hı? Dene en azından"

"Abi ben evlenmeyeceğim onu sevmiyorum"
Kolundan sıyrılıp odama çıkarken annem bağırdı.

"Yarın erkenden nikah kıyılacak! Hazırlan! Chanyeol seni almaya gelecek! Baek sakın vazgeçeyim deme!"

Sinirle odama kostum. Su an jongin'e ihtiyacım vardı. Ona sarılmaya ihtiyacım vardı.

-phiochanbaek-