shσtgun wєddíng || chαnвαєk

21.bölüm

Gecenin üçünde kim uyanabilirdi ki? Tabii ki de ben. Aşermelerim başlamıştı. Canım fazlasıyla meyveli yoğurt istiyordu. Kimseyi de bu saatte kaldıramazdım.

Odamdan sessizce çıkıp mutfağa gitmek için merdivenlerden indim ama abimlerin odasından garip sesler geliyordu. Galiba şey yapıyorlardı. Rahatsız etmemek en mantıklısıydı. Mutfağa inip dolaba baktım. Ama bulamadım. Bu saatte açık market bulmanın umuduyla montumu giyinip çıktım.

Arabamın anahtarlarını alıp sokakları gezmeye başladım. Sonunda açık bir tane bulduğumda inip içeri girdim.

"Pardon, meyveli yoğurt var mı acaba?" adam cam gözlüklerinin üstünden bana baktı. E haklıydı bu saatte kim meyveli yoğurt isteyebilirdi ki?

"Şey hamileyim ve aşerdim..." konuştuğumda üzülmüş bakışlar attı.

"Biraz önce şu adam aldı hepsini. Kalmadı yani" üzüldüğümü belli ettiğimde masadaki adama baktım. Konuşup halletmeliydim.

"Merhaba" adam bana bir süre baktıktan sonra gülümsedi.

"Merhaba"

"Şey ben meyveli yoğurt almaya gelmiştim ama galiba hepsini siz almışsınız. Hamileyim ve ona şu an çok ihtiyacım var."

"Kocan senin bu saatte dışarı çıkmana nasıl izin berdi? Ve tabii ki bende fazlasıyla var geliba verebilirim"

"Kocam ve ben boşandık. Ve teşekkür ederim parası ne ise vereceğim"

"Paraya gerek yok. Hamile birinden para alacak degilim ya. Bu arada ben kang daniel. Daniel diyebilirsin. Peki sen?" uzattığı eli tutup karşısına geçtim.

"Bende byun baekhyun. Memnun oldum" meyveli yoğurtların bir kısmını uzatıp sandalyeye yaslandı.

"Bende. Araban var değil mi? Bu saatte seni dışarı göndermek istemem. Güzel birisin" utanmıştım. İlk defa bana iltifat eden bjr yabancıydı.

"Evet var. Teşekkür ederim."

"Bu benim numaram artık tanıştığımıza göre arkadaş olabiliriz hm?" peçeteye yazdıktan sonra telefonuma kayıt edip onu aradım. Arkadaşlığımız kesinleşmişti.

"Tabii ki. Tekrar teşekkür ederim . ben gideyim artık. Kusura bakmayın"

"Siz olmasın aramızda sen olsun tamam mı? Hadi kalkalım bakalım" birlikte masadan kalkıp arabalarımıza gittik. Eve gitmeden hepsini yemiştim. Rahatlamam uzun sürmemişti.

Eve geldiğimde anahtarları çıkarıp eve girdim. Herkes uyuyordu. Odama gidip bende uyudum. Tanıştığım çocuk umarım iyi biridir.

Sabah telefonumun sesiyle kalkmıştım. Ekrana baktığımda daniel ismi yazıyordu. Hızla açtım.

"Ahh sonunda açabildin. Sakın bu saatte uyuyorum deme". Saate baktıgımda öğlen 12 olmuştu.

"Ahh bebek fazla yoruyor kusura bakma"

"Sorun değil. Hadi gel seni yemeğe çıkarayım. Benim öğlen yemeğim olacak ama, her neyse hazırlan evinin konumunu at almaya geliyorum seni" gerçektan birlikte yemek yemek. Bjraz düşündüm ve chanyeol'ü unutmak için iyi bir şey olduğunu anladım.

"Peki atıyorum daniel bekliyor olacağım" telefonu kapatıp yatakta gerindim. Kapım birden açılınca minik beden üzerime atlamıştı.

"Appa! Günaydın!" tabii ki de bebeğim gelmişti.

"Günaydın chanhyun! Gel bakalım kocaman sarıl appaya" kollarımı açıp sımsıkı sarıldım.

"Appa bugün babam beni almaya gelecek! Sende gelsene bizimle" bu kadar çabuk buluşmak istemssini anlayamamıştım.

"Yok bebeğim siz gidin babayla eğlenin. Benim işlerim var" dudaklarını büzmüş kollarını bağlamıştı.

"Ama appa küserim o zaman"

"Ama bebeğim eğer bende gelirsem işlerim uzar değil mi? Hemen bitirip seninle ilgileneyim değil mi?"

"Galiba haklısın appa! Tamam ben hazırlanıyorum o zaman kalk sende! Kardeşim seni fazla yoruyor" yataktan inip odadan çıktı. Bsni fazla düşünüyordu.

Bendd kalkıp üzerime pantolon ve tişört giyindim. Annem kapıda belirdi.

"Nereye gidiyorsun baekhyun?"

"Bir arkadaşım aradı anne onunla yemeğe gideceğim. Gelince görürsünüz"

"Peki" somkez kendime bakıp odadan çıktım. Telefonuma gelen mesaja baktım.

'Ben geldim' cebime geri koyduktan sonra luhanlara döndüm.

"Ben çıkıyorum" kapıya ulaşıp kapıyı açtığımda karşımda chanyeol vardı. İyi görünüyordu. Bir süre birbkrimkze baktık. Sonra korna sesiyle arkadaki arabayı gördüm. Chanyeol'ü tabii ki de umursamayacaktım!

"Ah daniel! Hoşgeldin" arabadan inince boynuna sarıldım.

"Hoşbuldum baekhyun. Müthiş gözüküyorsun" elimden tutup etrafımda döndermişti.

"Her zaman ki halim daniel abartma" uzanıp yanağımdan öptü.

"Bence her zaman kinden daha güzelsin. Hadi gidelim"

"Peki" bir andan öpmesi şaşırtmıştı. Neden bir anda böyle yapmıştı.
Arabaya binip chanyeol'e baktım. Sinirden kuduruyordu.

"Baekhyun dün seni araştırdım ve chanyeol kim öğrendim. Ve bir oğlun olduğunuda öğrendim. Bende ona inat yaptım bunu. Umarım rahatsız olmadın"

"Aslında iyi bir şey yaptın daniel oda cezasını çeksin"

"Haklısın. Ee nereye gidelim?" her ne kadar şu an daniel ile olsamda aklım chanyeol de kalmıştı. Ne halde olduğunu bilmiyordum ve benim canımı sıkıyordu.

"Farrketmez neresi olursa" bana dönüp gülümsedi ve elimi tuttu.

"Sana geçmişte yaşadığın ne varsa unutturacağım baekhyun. Artık mutlu olacaksın" kenardan kenardan bana mı yürüyordu bu? Elimi tutuşuna karşılık verdim.

"Bundan adım gibi eminim daniel" ne yaptım ben!? Bildiğin çocuğa karşılık verdim.

Bir anda araba durduğunda şaşırsamda daniel'e döndüm.

"Ne oldu?"

-phiochanbaek-