shσtgun wєddíng || chαnвαєk

10.bölüm

3 ay sonra

~byun baekhyun~
Karnımın baya şiştiği zamanlardaydım. Bu anları chanyeol ile yaşamak isterdim. Ama o yoktu...

Jongin ile bebek in bir çok alışveriş yaptık. Daha doğrusu o aldı ben izledim. Sorduğu sorulara ise evet diyordum...

Artık umudum kesilmişti. Chanyeol beni unutmuşmuydu? Yoksa hala arıyor muydu? Bazen aramayı düşünüyorduma ama cesaret edemiyordum. Ya beni istemezse?

Ama artık arayacaktım. Buradan kutulup son 4 ayımı onunla geçirmek istiyordum...

Telefonuma karnımdan dolayı zor da olsa uzandım.

Chanyeol'ün numarasını tuşladım.

Bir kaç defa çaldı ancak açılmadı.

Tekrar denedim...

Bir iki üç ve dö-

"Chanyeol!" Heycanla bağırmıştım..

"Baekhyun! Nerdesin sen ha!"

Sesi ile o kadar rahatladım ki özlemiştim hemde fazlasıyla...

"Chanyeol neden beni hala almadın yanına karnım kocaman oldu. Seni özledik biz!"

"Bebeğim nerdesin sen? Neden aramadın? Seni çok özledim?"

"Chanyeol ben londrada şehir dışında bir villadayım. Jongin beni dışarı çıkarmıyor. Aramak için fırsat bekledim. Hizmetçiler her an yanımda"

"Tamam bebeğim polisleri alıp yanına geliyorum hemen"

Telefon kapanınca sonunda rahatlıkla bir nefes verdim. Jongin neredeydi acaba? Odada çıkıp salona indim. Televizyon izliyordu. Beter ol...
(Yazar çarpıldı. ⚡⚡)

Mutfağa gidip dolaptan meyveli yoğurt aldım. Sırıtarak salona ilerledim. Kanepeye dayanarak oturdum.

"Chanyeol seni. Öldürecek!" Sırıtarak konuştuğumda ters ters bakmaya başladı.

Korkmuyorum bay kim!

"Hıh! Gelsin de öldürsün o halde!" Alayla sırıtınca sinirlerim daha da kızıştı.

"Kes sesini jongin! Hayatımı mahvettin! Çocuğum babasız doğacak!"

"Onunla konuştuğunu biliyorum. Telefonunu var babana hemen! Ve burdan gidiyoruz!"

Duydukkarım adiceydi...

"Hayır jongin gitmiyorum jongin beni almaya gelecek!"

Jonginin telefonu çalınca kaşlarım çatıldı. Neler oluyor!?

"Hadi gidiyoruz!"

"Ama!" Jongin beni kucağına alıp dışarı çıkardı. Kapıda araba bekliyordu.

Arka koltuğa oturttu.
"Ya bırak beni! Ne olur bırak!" Kendide yanıma gelip oturdu!

Burnumda hissettiğim koku ile gözlerimi kapadım....

--------

Karanlık çok karanlık!

En son arabaya bindirilmiştim. Şimdi ise başka bir yerdeydim. Daha çok bodrum gibi!

Ama ben korkardım! Karanlık çok karanlık!

"Kimse yok mu!"

Yanımda ki hareketlilikle çığlık attım neler oluyordu!

"Benim korkma" jongin yanımda burda ne arıyordu daha doğrusu ben ne arıyordum...

"Neden burdayız!"

"Sadece güvenlik biraz bekle olur mu ve sesini çıkartma sende bende ölebiliriz"

Kafamı sallayıp karnımı okşamaya başladım.

Bebeğimden hareket yoktu.

Bebeğim!

Jongin ayağa kalkıp beni de kaldırdı.

Bodrumdan çıkınca bir evdeydik. Ama burası farklıydı!

"Chanyeol nerde lanet olası!"

"Git uyu baek yorgunsundur!"

Bir şey diyemeyip odaya çıktım. Ağlamaktan nefret ediyordum. Sürekli ağlamaktan bıkmıştım....

Yatağa uzanıp uykuya daldım.

~park chanyeol~

Baek aradıktan sonra hemen karakola gittim. Ve yeri tarif ettim.

Oraya gittiğimizde kimsenin olmadığını gördük. Galiba gitmişlerdi.

Lanet olsun nerdesin sen!

Jongin vae baekhyun'u enden çıkarken gördük. Ne kadar da özlemişim. Karnıda büyümüş. Bebeğimi ve baekhyun'u çok özledim.

"Neden bekliyoruz hala!"

"Bay park sakin olun lütfen! Şimdilik bir şey yapmayıp takip edeceğiz!"

Yine alamayacaktım onu kollarıma yine!

Arabaya binip onları takip ettik. Bir villaya gelmişlerdi.

Onlar içeri geçtikten sonra bizde arkalarından gittik. Ancak bir anda gözden kayboldular!

"Buraya geldiler ama ortada yoklar! Bay park büyük bir oyunun içerisindeyiz!"

Yine kavuşamadım....

~park baekhyun~

Dışarıda ki arabalarla polislerin gittiklerini anladım.

Jonginden kurtulup kapıya koştum.

"Chanyeol gitme yalvarırım- ahhh"
Karnıma giren sancı ile yerde iki büklüm olmuştum. Bebeğim beni uyarıyordu.

Elim karnıma gitti. Yere sırt üstü uzandım.

"Lanet olsun baek iyi misin?!"

"Bebeğim jongin yardım et!"

Gözlerimin kapanmasıyla yerimden jongin kucakladı beni.

-----

"Durumu nedir?"

"Biraz dinlensin. Bebek biraz zarar görmüş! Fazla haraket etmemeli. Lütfen yorulmasın. Bir kaç gübe bebek ve o toparlar"

"Peki" kulağıma gelen seslerle gözlerimi yarım açtım. Doktor gelmişti. Ve bebeğimin zarar gördüğüminü söylüyordu.

"Ahh-chanyeol"

Jongin hızla yanıma geldi.

"Bebeğim iyi misin"

"Chanyel nerde! Artık bırak beni!"

"Lütfen dinlen bak ikinizinde toparlaması lazım"

"Ahhh peki"

Jongine arkamı döndüm. Ellerimle karnımı yokladım bebeğim hareket ediyordu. Elimin altındaki minik sertlikle irkildim...

Bu bebeğimin eliydi...

Tanrım elimi mi tutuyordu yani.

"Merak etme bebeğim ben iyiyim. Ve sende iyi olacaksın"

-phiochanbaek-