shσtgun wєddíng || chαnвαєk

5.bölüm

Chanyeol masaya çarptığında sinirle gözlerini açtı.

"Ne yapıyorsun sen ha!"

"Bana dokunmaya hakkın yok!"

"Niye olmasın nikahlı kocam değil misin?"

"O dediğin kağıtta. Ben senin hiç bir şeyinim!"bu özgüven nerden geliyordu bana?

"Şimdi de meydan mı okuyorsun?" Artık okuyamıyordum. Korku tüm bedenimi kaplamıştı.

"Sana diyorum kocacım. Ne oldu susutun bi. Yoksa kokuyor musun? Korkma bak bir şey yapmıyorum. Hem sencede bugün yemekten sonra bir şeyler mi yapsak? Mesela o karanlık odaya girip seni-"

"Kes sesini!" Artık haddini aşıyordu. Uzatmak istemiyordum bu konuyu.

Nefesim daralıyor. Sinirlenmeme engel olamıyordum.

Kahretsin!

"Ne dedin sen!" Üzerime doğru yürüdükçe korkuyordum sırtım duvarla buluştuğunda o duvarın içine sığınmak istedim..

"Neden yapıyorsun bunu bana"fısıltıyla konuştum. Dibimde duruyordu.

"Bana sürekli sinirle bakmandan! Nefret etmenden. Sinirlerim tepeme çıkıyor!"tüm bunlar bunun yüzündenmiydi.

Eğer isterse ben bunları yapmazdım ama iddia meselesi canımı sıkıyordu.

"Tek sorun bu mu? Benim sana nefretle bakmam mı?"

"Lanet olsun evet! Anla artık seni seviyorum ben"

"Chanyeol o iddia meselesi beni mahvetti. Beni seviyorsun ve beni kaybetmeyi göze alıyorsun!"

"Lanet olsun! Onları bana hatırlatma! Pişmanım. Ne olur baek affet beni seni seviyorum. Özür dilerim"

"Chanyeol seni sevmemi sağla sadece"

Chanyeol'e sımsıkı sarıldı. Tekrar bu olanları yaşamak istemiyordum.

"Benimle odaya gelir misin?"

Gözlerine baktığımda o arzuyu görebiliyordum.

"Ama yemek"

"Boşver yemeği gel hadi"beni kucağına alıp gülümsedi.

Direk dudaklarıma yöneldi. Merdivenlere geldiğimizde ayrıldı. Dikkatle yukarı çıkarken elleri tisortümden içeri girdi. Dokunuşları çok farklıydı. Her dokunuşu gülümsememe neden oluyordu.

Odanın kapısını açıtığında bana döndü.

"Bebeğim emin misin?"

"Evet chanyeol eminim"

●°●°●°°●●°●°●°°●● ( orayı yazamadım. Kusura bakmayın

"İyi misin bebeğim?"chanyeol yanıma uzanırken konusştu.

"Fazlasızla"