shσtgun wєddíng || chαnвαєk

25.bölüm FİNAL

Hastanede yanında uyumuştum o gece. Telefonum kaç kere çalmıştı hatırlamıyorum. Ama hiç kimse şu an umrumda değildi, onun yanındaydım. Biliyorum hata yapıyorum ama onu seviyorum. Beynim ne kadar gitmem gerketiğini söylesede kalbim ozin vermiyordu, onu bu halde bïrakmak doğru olmazdı.

"Baekhyun..." chanyeol gözlerini açmış bana bakıyordu.

"Efendim chanyeol?" eline uzanıp tuttum. Ne diyecekti acaba?

"Gitmedin burdasın hala" ama gitmem gerek chanyeol.

"Chanyeol benim gitmem gerek. Min ki ve chanhyun evdeler ve bana ihtiyacları var. Daniel merak etmiştir" üzgün bir ses tonuyla konuşunca elimi daha da sıktı.

"O... nasıl? Dogdu mu? Görmek istiyorum. Davadan sonra göremedim" haklıydı. Ona davadan sonra göstermemiştim. Ama onunla hasret gidermesine izin verecektim.

"Svet chanyeol doğdu ve aynı sen biliyor musun? Kocaman kulakları yok sadece. Çok güzel bir kız oldu"gülümsediginde elimi öpüp konuştu.

"Güzelliğini senden almış olmalı" yanaklarım kızarmaya devam ederken odanın kapısı açılmıştı. İkimizde kapıya döndük. Daniel sinirle odaya dalmıştı.

"Lanet olsun baekhyun neden açılmıyor o telefon ha!? Neden geri dönmedin geri! Min ki evde ağlayıp durdu"

"Daniel sakin olur musun!? Burda kalmam gerekti tamam mı? Uzatma lütfen dısarı gel" kolundan tutup dışarı çıkardı.

"Baekhyun eve gidiyoruz hadi" elimden tutup çekiştirince ona engel oldum.

"Bak daniel. Bu konu burda kapansın tamam mı? Ben geleceğim. Sadece bekle"

"LANET OLSUN! HALA ONU UNUTAMADIN BİLİYORUM! NEDEN BÖYLESİN BAEKHYUN! SANA HER ŞEYİ UNUTTURDUĞUMU SANMIŞTIM! NEDEN ŞİMDİ TEKRAR ARAMIZ BOZULSUN! hadi artık burada kalamazsın gidiyoruz!" ilk defa bana bağırmıştı. Karşımda ki daniel değildi!

"Bana bağırma daniel. Bu sen değilsin kendine gel"

"Lanet olsun! Seviyorsun onu değil mi!?"

"EVET SEVİYORUM DANİEL OLDU MU! SEVİYORUM! 5 YILDIR UNUTAMADIM! ÇOCUKLARIMIN BABASI O! HASRET KALDIĞIM ADAM O! RAHAT BIRAK BENİ! Lütfen...lütfen git burdan..." sesim sona doğru hafif çıkmıştı.

"Baekhyun ben özür dilerim... sana bağırmamalıydım affet beni..." elleriyle yüzümü avucladı. Kendimi geriye çektim.

"Daniel git..."

"Baekhyun yapma bunu bize. Ne olur bunu bize yapma... dayanama ki ben... dayanamam lütfen gitme bırakma beni"

"Yapamam daniel affet beni. Ben onu unutamam... onsuz yapamam affet"

"Lanet olsun hayır baekhyun beni bırakamazsın!" arkamı dönüp odaya beri girdim. Chanyeol hareketsiz yatıyordu. Makimeden gelen ses...

'Dııııııııııt............'

2 Ay sonra

"Min ki hadi gel pasta yapalım"

"Oleyyyyy! Anne abim gelmeyece! Mi?"

"Yok kızım biz abine sürproz yapıcaz. Doğum günü ya bugün"

"Gerçekten mi?"

"Evet kızım. Baban da gelir şimdi. Hadi bana yumurta ver dolaptan"

"Peki" min ki dolaba koşup 3 yumurta verdi. Chanhyun okulda olduğu için onun bu sürprizden haberi yoktu.

Keki hazırlad8ktan sonra fırına verdim. Min ki çilekli yapmak istemişti ama chanhyun cikolatalı seviyordu.

Kapı çalınca min ki koşup kapıyı açmıştı.

"Kapıyı kızım mı açarmış babasına"

"Evet baba" birlikte mutfağa girdiklerinde ikisinede gülümsedim.

"Hoşgeldin"

"Hoş buldum bebeğim. Chanhyun'un pastası hazırmı?"

"Evet hazır"

"Min ki hadi git ve abine hediye olarak bir şeyler hazırla" koşarak mutfaktan çıktı. Kocam gelip belime sarıldı.

"Benim miniğim yine çok güzel"

"Ya chanyeol yapma utanıyorum"

"Hala mı utanıyorsun. O kadar zaman geçti"

"Ya chanyeol gelme üstüme"

Evet bu chanyeol'dü. O gün kalbi durmuştu. Geri getirmişlerdi ama kalbi hasar gördüğü için kalbe ihtiyaç vardı. Ve kalp bulunmuştu. Kalbi kim verdi diye sorarsanız. Daniel verdi. Benim mutlu olmam için kalbini verdi. Ama daniel içinde bir kalp bulundu. Ve şu an bir sevgilisi var.

"Seni seviyorum baekhyun. Yıllar geçti ayrılığımızın üzerinden. Ama ben seni ilk gün ki gibi seviyordum. O kızı sevdiğimi sanıp senden ayrıldım. Tekrar özür dilerim. Sen ve çocuklarım için yaşayacağım artık. Mutlu olalım"

"Olalım chanyeol. Bende seni seviyorum. 4 kalp seni seviyor bebeğim"

"4 derken. Biri sensin , biri chanhyun , biri de min ki, ee üç oldu. Anlayamadım...ama. Bir dakika baekhyun sen ciddi misin? Tanrım yoksa"

"Evet chanyeol hamileyim. 2 aylıkmış doktorda öğrendim. Yeni bir melek geliyor sevgilim"

"Tanrım. Sana şükürler olsun. Baekhyun sen harikasın!" kicağına alıp kahkaha atmaya başladık.

Bizim hikayemizde böyleydi. Herkes gibi normal olamadık. Ne zaman mutlu olsak bir sorun çıktı. Geride bıraktık her şeyi... yeniden basladık hayata... mutlu olmak için söz verdik.

Sevdikleriniz sizinle olsun. Kendinize iyi bakın...

-phiochanbaek-

Okuyan, oy veren, yorum yapan vw yapacak olan herkese minnettarım. Bu kitabı yazarken yanımda olan herkese çok teşekkür ederim.

Diğer kitaplarımda görüşmek üzere...