2 Ay Sonra..
Zeynep ve kerem gece kızların ağlama sesi ile uyanırlar.. Zeynep rüya’yı, Kerem de masal’ı kucağına alır..
Zeynep: Şiş tamam bebeğim
Kerem: Acıktılar sanırım
Zeynep: Galiba.. Sen masal’ı oyala ben rüya’yı doyurayım ‘der ve yatağa oturur.. Kerem de kucağında masal ile odada dolaşır..
Kerem: Prensesim benim (öper) Oh bitanem..
Zeynep: Bitanem? Rüya ne oluyor kerem?!
Kerem: Ya lafın gelişi güzelim
Zeynep: O lafın gelişine, gidişine dikkat et bence!
Kerem: Anne kızdı, gel biz salona gidelim canım ‘der ve kucağında kızı ile salona gider..
Zeynep: Öküz işte ne olacak! Meleğim sen bakma babanın laflarına tamam mı? O öyle konuşuyor.. (biraz zaman geçer) Doydun mu annecim? (rüya’nın gözleri kapanır) Oyy kıyamam hemen de uykusu geldi ‘der ve rüya’nın gözleri kapanır, Zeynep alnına öpücük kondurur.. Sonra yavaşça yataktan kalkıp rüya’yı beşiğine yatır ve salona geçer.. Kerem koltukta uzanmıştır, masalda onun göğsünde yüzüstü yatıyordur ve ikisi de uyumuştur.. Gülümseyerek onlara bakar sonra yavaşça masal’ı babasının kucağından almak ister ama masal babasının kucağından ayrıldığı an ağlama başlar.. Onun ağlaması ile kerem de uyanır;
Kerem: Z-zeynep, ne oldu? ‘der ayağa kalkarken
Zeynep: Masal kucağındayken uyuya kalmışsınız.. Alıp beşiğine yatırıcaktım ama yine ağladı
Kerem: Kızım.. Gel prensesim ‘deyip kucağına alır, masal onun kokusunu aldığı anda susar..
Zeynep: Ya ben kucağıma alamayacak mıyım kızımı? ‘der dudağını büzerek
Kerem: Yapma şöyle Zeynep.. Görence hiç kucağına alamıyorsun sanır
Zeynep: Ama rüya gibi değil masal.. Rüya’nın sadece bende değil kimsede sesi çıkmıyor.. Ama masal senden hiç ayrılamıyor, sürekli senin yanında-kucağında olmak istiyor.. Bak şimdi sorun değil ama kızlar büyüdüğünde rüya çok kıskanıcak bu durumu
Kerem: Haklısın, bende onu çok düşündüm ama ne yapabilirim ki?
Zeynep: Off! Bilmiyorum.. Neyse uyumuşken beşiğine yatır hadi
Kerem: Doyurmayacak mısın?
