2 Ay Sonra..
Zeynep-Kerem, Barış ve Ece salonda oturuyorlardır..
Ece: Zeynep, az kaldı bebeklerin gelmesine
Zeynep: Evet bir ayları kaldı ‘deyip gülümser
Barış: Ee isim düşündünüz mü?
Kerem: Evet, isimleri hazır
Ece: A-a bizim neden haberimiz yok? Ne olacak?
Zeynep: Rüya ve
Kerem: Masal..
Barış: Vayy çok güzelmiş
Ecem: Ayy çok şeker, acaba hanginize benziyecekler?
Zeynep: Umarım kerem’e benzerler
Kerem: Hayır güzelim sana benzesinler
Barış: İkizler genelde hem anneye hem babaya benziyorlarmış
Kerem: Sen nerden biliyorsun kardeşim? Gelecek için araştırma mı yapıyorsun yoksa? ‘deyip güler
Zeynep: Kerem! ‘diye uyarınca, kerem ellerini havaya kaldırır;
Kerem: Bişey demedim hayatım ‘deyince herkes güler.. Zeynep gülerken karnına ağrı girer;
Zeynep: Aa!
Kerem: Z-zeynep ne oldu?
Zeynep: Ağrı girdi
Ece: Hıı doğum mu başlıyor yoksa?
Kerem: Nee! Şimdi mi? ‘der telaşla
Zeynep: S-sakin olun yok bişey.. Ohh geçti
Kerem: Off ödüm koptu ya!
Barış: Sen hala kendini alıştıramadın mı kardeşim? Az kaldı ‘deyip güler
Kerem: Bunun alışması mı olur barış? Gül sen gül, ilerde senide görücez
Zeynep: Ya kusura bakmazsanız ben biraz uzansam? Genelde çok yorulunca böyle ağrı gidiyorda
Ece: Aa bunun kusuru mu olur canım, hem biz yabacı mıyız? Barış hadi kalkalım biz hayatım
Zeynep: Ya siz oturun
Barış: Yok canım sen dinlen, bizde kalkıcaktık zaten.. Hadi ece ‘der ve kalkarlar.. Kerem onları yolcu edip geri salona gelir;
