4 Ay Sonra..
Barış: Kerem yeter artık! Kendine gel.. Dört aydır evden doğru dürüst çıkmadın, adam gibi yemek yemiyorsun, konuşmuyorsun.. Yeter!
Kerem: Rahatsız oluyorsan kapı orda barış’ dedi kafasını kaldırmadan..
Barış: Kerem! Bak ben senin iyiliği..
Kerem: Düşünmeyin artık benim iyiliğimi! Ben düşünmüyorum sizde düşünmeyin! Diğerlerine de söyle.. Gelmeyin, aramayın, sormayın artık.. Rahat bırakın beni! ‘diye bağırdı
Barış: Nasıl istersen kardeşim ‘dedi ve evden çıktı.. Üstüne gittikçe daha çok içine kapandığını biliyordu çünkü.. Barış gittikten sonra kerem -zeynep’in- yastığına daha sıkı sarıldı.. Dört aydır görmüyordu onu, sesini duymuyordu, kokusunu içine çekemiyordu, öpemiyordu, sıcaklığını hissedemiyordu.. Bunları fazlasıyla hak ettiğini biliyordu kerem ama yine de zeynep’in nerede olduğunu araştırıyordu dört aydır bıkmadan, usanmadan.. Karşısına çıkacak yüzü olmasa da çıkmak kendini affettirmek istiyordu.. Ve her gün yaptığı gibi bugünde eski resimlere bakıp eskileri hatırladı..
FlashBack ‘4 Yıl Önce’
Aksel: Ee kardeşim sıra sizde ‘dedi gelin odasının önünde beklerken
Kerem: Yok ya bizim için erken.. Hem Zeynep de istemiyor daha.. Sahi sen nasıl anladın? Yani, Melis sana ne söyledi de evlenmek istediğini anladın?
Aksel: Öyle bir bakışı vardı ki, bişey söylemesine gerek yoktu..
-----
Aksel ve Melis imza attıktan sora herkes ayağa kalkıp alkışlar.. Zeynep o an kerem’e öyle bir bakar ki.. Kerem, aksel’in ne demek istediğini o an anlar..
FlashBack Son..
Kerem o günü hatırladıktan sonra albümün sayfasını çevirdi.. Karşısına kendi düğün resimleri çıktı..
FlashBack ‘2 Yıl Önce’
Barış: Kerem.. Abi bir dur yerinde.. Başımız döndü
Kerem: Duramıyorum barış.. Çok heyecanlıyım ‘dedi damat odasının içinde bir oraya bir buraya giderken
