5 Yıl Sonra..
Zeynep okuldan gelmiş mutfakta yemek yapıyordur.. Kerem de eve gelir.. Mutfaktan sesler geldiğini duyunca sessiz bir şekilde mutfağa girip zeynep’in arkasından sarılıp boynuna öpücük kondurur.. Tabi Zeynep yerinde sıçrar;
Zeynep: Ayy! Kerem! Ya şu korkutma huyundan vazgeçemiyorsun bir türlü
Kerem: Eee güzelim sende her seferinde korkuyorsun ama ‘deyip güldü
Zeynep: Korkarım tabi kerem.. Seninde arkandan biri sessizce gelip sarılsa, sende korkarsın
Kerem: Neyse tamam.. (ocağa baktı) Imm mis gibi kokuyor.. Misafir mi geliyor?
Zeynep: Evet.. Bizimkileri çağırdım ‘dedi çorbayı karıştırırken
Kerem: Ya bende baş başa kalırız diyordum
Zeynep: Aşkım zaten hep baş başayız, bugünde arkadaşlarımızla olalım
Kerem: Haklısın.. Alara’yı da çağırdın mı?
Zeynep: Hıhı.. Başta ‘sınavım var çalışmam lazım’ dedi ama sonra ikna oldu..
Kerem: Az kaldı ha onunda mezuniyetine
Zeynep: Evet bir senesi kaldı..
Kerem: Ama çok çalışıyor, korkuyorum psikolojisi filan bozulacak diye
Zeynep: Korkma hayatım.. Normal bu kadar çok çalışması, sonuçta ‘tıp ta’ okuyor kız
Kerem: Orası öyle ama endişeleniyorum işte ‘deyince Zeynep kaşığı çorbanın içine bırakıp kerem’e doğru döndü
Zeynep: Merak etme sen, ben sürekli kontrol ediyorum onu.. Bir sorun yok ‘deyip gülümsedi
Kerem: Sen öyle diyorsan öyledir.. Ee ne zaman gelecekler?
Zeynep: Bir saate gelmiş olurlar..
Kerem: Tamam güzelim.. Ben üstümü değiştirip geliyorum o zaman
Zeynep: Tamam canım ‘dedi.. kerem odalarına çıkarken, Zeynep de yemeklerine döndü..
1 Saat Sonra..
Zeynep, kerem’in yardımı ile masayı kurmuştur.. Salonda oturmuş misafirlerini bekliyorlardır.. Kapı çalar;
