Herkes yarışma sonrası otele gelip odalarına çıktı.. Zeynep odada ödüllerine bakıyordu.. Şuan kerem’in yanında olmak istiyordu ama yarışma bitse bile buradan gitmeden yakınlaşmaları tehlikeliydi.. Zeynep dalgın, dalgın ödüllere bakarken balkon kapısının kapanması ile yerinde sıçradı;
Zeynep: Ayy! (eli ile damağını kaldırdı) Keremm!
Kerem. (gülüyordur) Güzelim
Zeynep: Sen beni kalpten göndermeye kararlısın sanırım!
Kerem: Allah korusun o nasıl laf öyle? ‘deyip yanına geldi
Zeynep: Sürekli korkutup duruyorsun.. Eğer buna devam edersen yakında gerçek olacak!
Kerem: Ama ne yapayım korkunca çok tatlı oluyorsun ‘deyip yüzünü avuçları içine aldı
Zeynep: Bana bak sen nasıl geld.. (durdu) Hayır ya! Kerem yine balkondan geçtin dimi?!
Kerem: Herhalde balkondan geçtim Zeynep, uçacak halim yok ya ‘deyip güldü
Zeynep: Gülme kerem! Ben ne dedim sana? Ya düşsen, ya bişey olsa?
Kerem: Olmadı ama bak sapa sağlam karşındayım.. Ve seni çok özledim ‘deyip kollarını zeynep’in beline sardı sıkı, sıkı..
Zeynep: Off bende seni çok özledim ‘deyip kollarını kerem’in boynuna doladı
-----
İkili yatağın üzerinde oturup sırtlarını yatağın başlığına dayamışlardır.. Zeynep başını kerem’in boynuna gömmüştür.. Gözleri kapalıdır..
Zeynep: Kerem
Kerem: Efendim güzelim?
Zeynep: Bir ay daha uzak kalmamız gerekiyor ya.. Ben seni iki haftada özledim, bir ay nasıl dayanıcam?
Kerem: Bende onu konuşmak için geldim aslında ‘deyip yatakta dikleşmeye çalışınca zeynep’te başını kaldırıp kerem’e baktı..
Zeynep: Neyi?
Kerem: Zeynep benim yarın gitmem gerekiyor
Zeynep: A-anlamadım? Nereye?
Kerem: İstanbul’a
Zeynep: N-neden?
Kerem: Haftaya Alara’nın üniversite sınavı var.. Yanında olmam lazım
Zeynep: Peki.. Sonra gelmeyecek misin? ‘diye sordu gözleri dolu, dolu
Kerem: Maalesef güzelim.. Koç sonrası için antrenman yapmam gerektiğini söyledi.. Yakında başka yarışmalar varmış
Zeynep: Y-yani ben şimdi bir ay boyunca burada yalnız mı kalıcam? ‘dedi yanaklarından yaşlar süzülürken
Kerem: Şişş ağlama bitanem..
Zeynep: Ben sensiz yapamam ki, olmaz.. B-bende dönücem seninle
Kerem: Olmaz Zeynep.. Bak bu senin ödülün, kalıp tadını çıkarman lazım
Zeynep: Sen yoksan ödülün ne anlamı var ki? ‘dedi ağlamaya devam ederken.. kerem, zeynep’in yüzünü avuçlayıp gözyaşlarını sildi;
Kerem: Ağlama.. Bak sen ağlayınca bende üzülüyorum.. Hem ben sana geçen gün ne dedim?
‘Gülümse.. Sen gülmeyince ben karanlıkta kalıyorum.. Böyle önümü filan göremiyorum, hareket edemiyorum.. Ama sen gülünce hayat benim için yeniden aydınlanıyor, her şey anlam kazanıyor’
