Kerem: Seni seviyorum Zeynep.. Seni çok seviyorum
Zeynep: (gülümsedi) Bende seni seviyoru.. Ahh!
Kerem: Z-zeynep? Ne oldu? ‘dedi telaşla
Zeynep: Bebeklerden biri tekme attı ‘deyince kerem garip, garip yüzüne baktı.. Zeynep, kerem’in elini alıp karnına koydu.. O sırada kızlardan biri yine tekme attı.. Kerem dolu,dolu gözlerle zeynep’e baktı..
Kerem: B-bu çok değişik bir duygu ‘deyince Zeynep gülümsedi..
Kerem: Size yaşattığım kötü günlerin hepsini unutturucam.. Söz veriyorum (önce zeynep’i, sonra da karnını öptü) Sizi çok seviyorum..
Zeynep: (gülümsedi) Bizde seni çok seviyoruz ‘dedi ve sarıldı.. İkisi de aylardır hasret kaldıkları kokularını içlerine çektiler doya, doya..
Zeynep: (geri çekilir) Kerem
Kerem: Efendim?
Zeynep: Hemen dönücez mi?
Kerem: İstemiyor musun?
Zeynep: Yok, yani şey.. İstiyorum ama hemen değil.. Biraz burada kalsak, olmaz mı?
Kerem: Olur güzelim sen nasıl istersen ‘der zeynep’in gözünün önüne gelen saçları çekerken
Zeynep: Sen eşya getirmedin mi?
Kerem: Getirmedim.. Burada olduğunu duyuna hemen çıktım evden, yanıma bişey almaya fırsatım olmadı
Zeynep: (gülümder) Hımm.. Peki
Kerem: Hadi gidelim
Zeynep: (şaşırır) Nereye?
Kerem: Evimize.. Benim üniversitedeyken burada kaldığım evim vardı.. Orada kalıcaz
Zeynep: Annemler?
Kerem: Arar söyleriz.. Hadi güzelim
Zeynep: Tamam peki.. Ne kadar kalıcaz? Ona göre yanıma eşya alıcam
Kerem: Biz tüm getirdiğin tüm eşyaları alalım yanımıza..
Zeynep: Tamam, ben alıp geliyorum
Kerem: Dur güzelim, nereye?
Zeynep: E bavulumu almaya
