หลังจากกลับจากหัวหิน ผมก็รีบเอาเสื้อที่ตั้งใจซื้อมาฝากคุณรัชมาให้เธอทันที ผมโกหกไอ้ภัทรว่ามาทำธุระให้เจ๊นิ แต่ก่อนจะออกมาผมก็หุงข้าวทำกับข้าวตอนเย็นไว้ให้มันแล้ว มันแค่มองผมแล้วก็พยักหน้าเท่านั้น ดูเหมือนมันจะเชื่อว่าผมมาทำธุระให้เจ๊นิจริง ๆ
ผมนั่งรอคุณรัชที่โต๊หินใต้ต้นไม้ใหญ่เหมือนเดิม ตอนนี้ก็เกือบจะห้าโมงเย็นแล้ว อาจเพราะเป็นหน้าหนาวฟ้าเลยค่อนข้างจะมืดเร็ว ไม่นานคุณรัชก็เดินออกมาจากตึกเรียน เธอเดินมาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง สูงกว่าเธอมาก มองไกล ๆ ยังเห็นถึงความสวยและดูเท่มากจริง ๆ ทั้งคู่เดินตรงเข้ามาหาผมที่นั่งรออยู่
"พี่พุสวัสดีค่ะ" เธอทักทายผมก่อน แล้วนั่งลงตรงข้ามกับผม
"หวัดดีครับ..."
"นี่น้ำหวานค่ะ แฟนของรัช" ผมผงกศีรษะให้กับเธอ แต่...เดี๋ยวนะ !
"...!?"
"สวัสดีค่ะ รัชเคยพูดถึงพี่ให้ฟังอยู่" เธอบอกยิ้ม ๆ
"ฟะ...แฟน..." เหมือนผมจะเบลอจนฟังอะไรไม่รู้เรื่องไปเลย งงไปหมดรู้สึกเหมือนโดนน็อคอยู่บนเวทีมวย ดาวขึ้นเต็มหัวแบบนั้นเลย
"พี่พุ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ?"
"ปะ...เปล่าครับ พี่...พี่มึนนิดหน่อย"
"ตกใจเหรอคะ ที่รัชมีแฟนเป็นผู้หญิง" เธอเอ่ยแล้วกลั้วหัวเราะกับอาการเอ๋อของผม
"ก็...นิดหน่อยน่ะ" ผมตอบพลางยิ้มขมให้กับตัวเอง
"อย่าบอกนะว่าพี่คิดจะจีบยัยรัช" สาวสวยตรงหน้าผมพูดเสียงขึงขังแต่ก็แฝงรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร
"ปะ...เปล่าครับ" ผมรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธรวดเร็วพลางหัวเราะแหะ ๆ "ผมแค่ช่วยน้องรัชเรื่องพี่ชาย..." ผมอธิบายเสียงอ่อย เฮ้อออ อะไรว่ะเนี่ยยย ยังไม่ทันได้จีบเลย นกซะแล้ว
"พี่ยังไม่ได้คุยกับไอ้ภัทรเลย" ผมบอกเธอเสียงเบา เธอคงคาดหวังกับผมมาก
ESTÁS LEYENDO
รอตะวันมาพบรัก
Romanceผมไม่เคยรู้เลยว่าเพื่อนสนิทแอบรัก ผมคงสมองปลาทองอย่างที่มันชอบว่าจริง ๆ
