รอตะวันมาพบรัก

ตอนที่ 10

ตุ้บ !

"โอ๊ย !" ผมถูกไอ้พุถีบตกเตียง ! อยากจะบ้าตายกับมัน เมื่อกี้ผมทาบทับอยู่เหนือตัวของมัน คิดจะเผด็จศึกมันให้ได้ แต่กลับถูกขาเล็ก ๆ ยันถีบมาเต็มแรง "มึงถีบกูทำไมเนี่ย !?"

"กูบอกแล้วว่ากูถีบจริง !" ไอ้พุลุกขึ้นยืนจังก้าอยู่บนเตียง ตั้งท่าปกป้องความบริสุทธิ์ของตัวเองอย่างเต็มที่ ผมจะหัวเราะก็หัวเราะไม่ออก เห็นตัวเล็ก ๆ แบบนั้นมันยกขาถีบผมรัว ๆ เลย แถมถีบแรงจนผมตกลงมาจากเตียง สภาพโดนถีบตกลงมาถึงกับหงายหลังลงมานอนแอ้งแม้งเลยทีเดียว ผมคงเอาแต่ใจมากไปจริง ๆ เมื่อกี้คิดทำตามใจ เอาแต่ความรู้สึกอารมณ์ของตัวเองจนลืมนึกถึงมัน ตั้งแต่บังคับจูบมันในซอยนั้นยังจะมาบังคับขืนใจมันอีก ผมยันตัวเองลุกขึ้นหวังเจรจากับมัน

"กูจะกลับห้อง !" มันพูดแล้วรีบกระโดดลงจากเตียงอีกฝั่ง ผมรีบวิ่งเข้าไปคว้าดึงมันไว้ บทจะเอาจริงขึ้นมาไอ้ปลาทองก็ทำเอาผมใจหายเลย

"มึงฟังกูก่อน !" ผมกระชากรวบกอดที่เอวของมันไว้แน่น คนถูกกอดยกใบหน้าขึ้นมองผมโดยไม่มีหลบสายตาแม้แต่นิดเดียว

"มึงจะกลับได้ไงพวกนั้นดักรออยู่"

"ไปที่อื่นก็ได้ !" มันตอบกลับกระชากเสียงดัง

นี่อาจเป็นการตัดความเป็นเพื่อนที่ผมเคยกลัวมาตลอดถ้าวันหนึ่งมันรู้ความจริง แล้วตอนนี้มันก็รู้แล้ว ผมไม่มั่นใจท่าทางของมันเลยแม้แต่นิดเดียว ยิ่งมันต่อต้านผมแบบนี้ ผมก็ชักจะไม่มั่นใจ แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว

"กูคิดว่ามึงรู้สึกเหมือนที่กูรู้สึก" ผมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับถามหาถึงความรู้สึกที่มันมีต่อตัวเอง ผมคิดว่าในช่วงเวลาที่พวกเราอยู่ด้วยกันหลาย ๆ ครั้งมันเองก็ชอบใจที่มีผมอยู่ด้วย ถึงแม้ในวูบหนึ่งจะกลัวคำตอบของมัน

"กู...ไม่รู้...กูไม่เคยมีความรัก" มันเอ่ยบอก หัวคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากันแววตาสะท้อนความสับสนอย่างชัดเจน