รอตะวันมาพบรัก

ตอนที่ 13

รุ่งเช้าแสงสีเงินสีทองจับขอบฟ้า ร่างสูงโปร่งนั่งอยู่บนกรอบหน้าต่างขายาว ๆ ข้างหนึ่งชันขึ้นอีกข้างทิ้งลงแตะพื้นห้อง เจ้าของร่างสูงกับกีตาร์โปร่งคู่ใจ ส่งรอยยิ้มมาให้เมื่อผมลืมตาตื่น มันเดินเอากีตาร์ไปเก็บเข้าที่ ก่อนเข้ามานั่งลงข้าง ๆ ก้มลงมาจุ๊บเหม่งผมทีนึง

"ไปเดินเล่นตลาดกัน" เสียงนุ่มและอุ่นเหมือนแสงแรกของพระอาทิตย์ยามเช้า

"อืม..." ผมตอบรับแต่ยังงัวเงีย มันดึงผมขึ้นจากที่นอนนุ่มแล้วอุ้มมานั่งบนตักมัน

"อุ้มกูไปล้างหน้าหน่อย" ผมอ้อนยกแขนโอบรอบคอมันฝังหน้าลงกับบ่ากว้าง มันตั้งท่าจะอุ้มผมจริง ๆ "เชี่ยกูพูดเล่น" ผมพึมพำถูไถใบหน้ากับซอกคออุ่น ๆ

"กูอาบน้ำให้ยังได้" มันบอก

"รู้หรอกน่ะ" ผมผละออกยกนิ้วจิ้มจมูกโด่งอย่างรู้ทัน มันไล่งับนิ้วก่อนจะวกกลับมาขโมยหอมแก้มผมแล้วทำท่าจะจูบ

"เชี่ย! ไม่จูบยังไม่ได้แปรงฟันเลย" ผมร้องบอกเอามือปิดปากตัวเอง ทั้งที่ความจริงก็เคยจูบกันตอนเช้า

"ยิ่งกว่านี้ก็ทำมาแล้ว" มันทำตาเชื่อม

"ไม่เอา กูไปล้างหน้าแปรงฟันดีกว่า เดี๋ยวน้ำเต้าหู้เจ้าอร่อยขายหมดก่อน" ผมเลี่ยงแล้วดีดตัวออกจากการกอดรัดของมัน

มันตีก้นผมอย่างมันเขี้ยว ทุกวันนี้ผมก็ยังคงใส่กางเกงชั้นในตัวเดียวนอนเหมือนวันแรกที่เรานอนร่วมห้องเดียวกัน อ้อ! ตอนนี้มีไม่ใส่อะไรเลยก็บ่อย ฮ่า ๆ มันยังชอบบอก ดี ไม่ต้องเสียเวลาถอดให้ยุ่งยาก ไอ้บ้าหื่นกาม!

เราสองคนเดินเล่นตลาดเช้ากัน
แวะซื้อน้ำเต้าหู้เจ้าอร่อยสองถุง ขนมไข่เต่ากำลังทอดร้อน ๆ เดี๋ยวนี้มีแบบสีม่วงด้วยมันทำมาจากมันเทศสีม่วง ผมเลยสั่งแบบผสมกับแบบดั้งเดิมยี่สิบบาท

ผมหยิบขนมก้อนเล็ก ๆ กลม ๆ ในถุงกระดาษ เป่าพอให้หายร้อนแล้วป้อนให้ไอ้ภัทรแบบลืมตัว แม่ค้าถึงกับตาโตจ้องมองเราสองคน ผมชะงักมือเมื่อนึกขึ้นได้จึงรีบดึงมือมันเดินออกจากร้าน