This novel is under revision and construction. For some reason, I was 14 years of age when I started to write this so I'm not contented. I'm 16 now and I want to improve this novel. And Tagalog pa rin siya.
All Rights Reserved 2014
Halos hinagis ko lahat ng pwede kong maihagis! Eh, ano naman kung mahal yan! Kaya ko ulit bumili nyan kahit dalawa pa! As in gigil na gigil na talaga ako sa mga nangyayari ngayon sa buhay ko! Ako?! Ipapakasal sa isang mongoloid-psychotic-half-alien-crazy-sisa-mode na babaeng 'yun! Hays!! Mauuna pa akong mabaliw sa kanya!
Sa dami ko ng napukol sa kwarto ko, halos hindi ko na alam kung anong susunod kong ipupukol sa kwarto ko. At isa na lang ang nakikita ko ang cellphone ko, ipupukol ko na sana yung ito, pero bigla na lang itong nag-ring!
"Sh*t! Nakikisabay naman!" Sigaw ko sa phone ko.
Wala akong balak sagutin pero noong nakita ko na ang tumatawag ay ang isang babaeng mahal ko, si Lhian! Si Lhian yung tumatawag! Napakalma ako dahil mariringi ko na naman ang mala-anghel nyang boses. Maririnig ko na naman ang boses ng babaeng nagpapaespesyal ng buong buhay ko sa loob ng isang araw.
Ahem! Inhale hooh, exhale haah. Haha. Lhian yan eh! Mahal ko 'yan.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Hello? Lhian?" I Started.
"Uy! Bakit ka absent? Kamusta nga pala pagpunta mo kahapon sa ibang school?" She asked
"Ha?! Ok! Ok lang ang ganda nga eh, maayos, mababait at higit sa lahat matino yung mga nag-aaral dun!! At tinanghali nga pala ako ng gising kaya hindi ako nakapasok." Sabi ko habang ini-emphasize ang word na matitino sila.
"Ah! Ganun ba?" She asked "Sige, bye. Nandito na si ma'am eh." She added.
"What?! Wait! Lhian!" I shouted.
"Why?" She asked.
"If your parents arranged you in a fix merriage? What are you going to do with it?" I asked. Hindi ko alam kung bakit ko natatanong 'yan kahit na wala akong pakelam sa issue na 'yan. Just making topic para mas matagal ko pang marinig ang boses nya.
"Ha?" She asked and then she chuckled "Papayag ako." She replied.
"Wait! What?! Why!?" I shockingly asked on her.
"Naithan. Everything has a reason. Everything. And I think that's fate, no I mean it's destiny. Or should I say, wala talaga tayong magagawa kapag dumating na tamang oras na magbabago ang lahat dahil sa pag-ibig. Kaya kahit anong tanggi mo, wala ka ng magagawa dahil kapag nakilala mo ang isang tao ng walang pagkakataon, hintay ka lang, magiging maayos din ang lahat." She replied.
"What? You are believing in destiny or fate?" I asked. 'Yan lang ang nagging reaction ko kahit na gusto kong maging reaction ay ang corny nya kaso ayoko baka maturn off sya.
