~ ~ ~ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို့ အနုစိတ္ဆန္ဆန္နဲ႕
သိပ္လွတဲ႕ ဒဏ္ရာေတြ
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ရွိတယ္
Baekhyunee ~ ~ ~
@ # @ # @
*ခြမ္း*
အခန္းတံခါးကို ေက်ာခိုင္း လိုက္ခ်ိန္တြင္
ၾကားရေသာ မွန္ခ်ပ္ကြဲသံ ခပ္တိုးတိုး
Dae အခန္းတံခါးကို ေက်ာကပ္ကာ
က်လုဆဲဆဲ မ်က္ရည္တို့အတြက္ ေခါင္းေမာ့ လိုက္ေသာ္လည္း
ျပည့္လ်ွံက်လာသည့္ အရည္ၾကည္တို့က တသဲသဲ . .
*Ahhhhhh*
Baekhyunee ၏ ေအာ္သံ ခပ္စူးစူးက
ဒူးေတြကို ေခြညႊတ္က်သြားေစသည္ . . .
Baekhyunee ကို ခ်စ္ေနမိျပီ လို့ သိလိုက္မိခ်ိန္
Dae ဟာ ျပန္လွည့္မရတဲ႕ လမ္းတစ္ခုေပၚ ေရာက္ေနခဲ႕ျပီ . . .
ဒူးနွစ္ဖက္ကို ပိုက္ကာ
ပိုက္ထားေသာ လက္ေပၚ ေခါင္းငံု့ခ်ရင္း
Dae နာနာက်င္က်င္ ငိုေၾကြးမိတယ္ . . .
အခုလို ဝမ္းပမ္းတနည္း ေၾကကြဲစြာ မငိုခဲ႕တာ
ၾကာခဲ႕ျပီမလား . . .
Baekhyunee အနားကို ေရာက္လာခ်ိန္ထဲက . . .
Minmin ေၾကာင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ ငိုေၾကြးတုန္းက
Baekhyunee ရင္ခြင္ ရွိေနေပးခဲ႕တယ္မလား . . .
Baekhyunee ကို ခ်စ္တယ္ . . .
သိပ္ကို အသိေနာက္က်ခဲ႕ေပမယ့္လည္းေပါ့
(ခ်စ္တယ္ Baekhyunee)
ရင္ထဲမွာ အခါခါ ပဲ႕တင္ထပ္ေနတဲ႕ စကားတစ္ခုဟာ
ဒီတစ္သက္ သူ႕ကို ေျပာခြင့္မရွိေလေတာ ့ဟု
ေတြးမိသည့္အခါ
ယူၾကံဳးမရစြာပင္ မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ
အံကို ၾကိတ္ကာ အသံတိတ္ ရႈိက္မိတယ္ . . .
Baekhyunee ကို
Dae နဲ႕ ေဝးရာဆီ ခပ္သာသာတြန္းပို့ခဲ႕ေပမယ့္လည္း
ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ က်န္ရစ္ျခင္းကို
ထိတ္လန့္တၾကား ေၾကာက္ေနမိတုန္းဆိုတာ . . .
ခ်စ္ျခင္းကို အသစ္တစ္ဖန္ ေမြးဖြားေပးမယ့္အစား
ရွင္သန္ျခင္းကိုသာ သတ္ပစ္ခဲ႔ေရာေပါ့
Baekhyunee ရယ္ . . .
ခုေတာ့ ကိုယ္ဟာ
acid ကို လက္ခုပ္နဲ႕ ခပ္ပက္ေနမိသူလို့ပဲ . . .
ဝဲဘက္ ရင္အံုက တဆစ္ဆစ္ကိုက္ကာ
တရိပ္ရိပ္ မူးေဝေနသည့္ ေခါင္းကို အခ်က္ေပးေတာ့
ရွိသ၍အားနဲ႕ပဲ ကိုယ္ကို ရပ္ယူ ရတယ္ . . .
(ကိုယ့္ရဲ႕ က်ရႈံးခန္းအား Baekhyunee မသိေစရ)
