18 Roses [On Hold]

Prologue

PROLOGUE

+++++++++++++++++

“AHHH!“

Sigaw ko when I got startled out from my bed and my tired eyes were wide open. I suddenly froze and started to realize what happened.

Again, I was just dreaming. I took a deep sigh.

Kahit  matamlay ang buong katawan ko at puyat ang mga mata ay ‘di ko mapigilang mapaluha.  Kahit mahapdi na sa mata ay hindi ko talaga ito mapigilang tumulo ng kusa.

Hindi ko na alam kung ilang beses ko nang napanaginipan ito. Hindi ko alam kung bakit, pauli ulit pero this makes me worry more. Is It because hindi ko pa rin talaga matanggap ang nangyari?

Isa lang naman ang malalim na dahilan kung bakit ko napapanaginipan ang nakakatakot na mga bagay na ito. And it’s all about my best friend; Cecil Lumaro.  Hindi matigil tigil ang pagtakbo sa isip ko kung paano siya namatay and how she was brutally killed by a phyco maniac.

Isang dahilan din ay dahil sa pagiging guilty ko sa sarili, thinking na ako ang may kasalanan kung bakit ito nangyari sa kanya. Dahil dito, hindi maalis sa panaginip ko ang mga pangyayari.

“I’m sorry” mahina kong sabi sabay hawi sa mga luha.

Nakayukong napapikit ang mata ko habang nakaupo sa kama and again, I took a deep sigh pero this time it sounded fraustrated. Hinawi ko ang buhok ko at tiningnan ang paligid nang kwarto ko. It was silent and dark.

I was disturbed ‘nong nakita ko ang oras na alas 3 na ng madaling araw. I feel distressed dahil baka hindi na naman ako makatulog nito.

Suddenly, naramdaman ko ang malamig na hangin na siyang tila nagpatuyo ng mga luha ko.

It is a cold night,  dulot na rin ng tag-ulan na panahon  pero I noticed na I was soaked with my cold sweat and even in my bed sheet kaya pumunta ako sa banyo ng kwarto ko still feeling distressed.

I was uneasy at parang bumibigat ang pakiramdam ko pero hindi ko na lang ito pinansin.

The moonlight was enough for me to see my way to the bathroom kaya hindi ko na binuksan ang ilaw. I can even clearly see myself with my sleeping dress sa salamin ng banyo ko.

I was staring at the girl in the mirror who is about to be called by now a “Miss”, smiling from her maturing poise, in her curly bottom black hair and her admirable Filipina beauty.

Sabay ko namang pagkalungkot  bigla thinking na ang isa sa mga mahahalagang tao sa buhay ko ay hindi makakapunta sa debut ko at hindi makakapag- alay ng 18 candle of wishes.

“Si Cecil” banggit ko.

Napabuntong hininga ako at pagkatapos ay pinihit ang faucet.

“Whoosh” water splattering.

I was washing my face ng marinig kong biglang tumunog and phone ko.

It’s strange na may tatawag this early morning pero ang una kong naisip ay baka tumatawag si Dad. He is a policeman. Baka may gustong sabihin si dad na importante na may kinalaman kay Cecil.

Agad akong nagpunas ng tuwalya  at naglakad ng mabilis towards my phone next to my pillow.

“Terrence calling” with exclamation heart.

Nakita ko sa screen, si  Terrence pala yung tumatawag. Ang boyfriend kong selfish. He is on his way to Ilocos to attend his grandma’s burial. I was upset and sad dahil hindi siya makakarating sa birthday ko, although I do understand his situation. Hindi ko naman siyang pwedeng pigilan the fact na his family matters are more important, at kung sa tutuusin I’m the one that’s being selfish.