DARK P.O.V
Maybe there's always a thing, that we can't even, tell to our so called 'Barkada' kahit gustong gusto kona at kating kati na ako, na sabihin sakanila ang bagay na ito. Wala eh. Wala akong ibedensya. And in the end of the day... ako lang naman ang mag mumukang may saltik.
Parang pinagsisihan kona atang humiling nung new year na sana naman may bago at kakaiba akong maranasan.
And yeah. Kakaiba nga, kakaibang kakaiba. And that's bullshit.
Nandito ako ngayon sa kotshe ko at nagmamaneho pa punta na sa University, kasama si Devi.
"Kailangan mo ba talagang sumama saakin, pati sa school?" Tanong ko sakanya nang hindi man lang sya tinatapunan ng tingin.
"A-ha!" Sabay kain nya ng paborito nyang Marty's. Naamoy ko eh. Napaikot lang ako ng mata at pinagpatuloy ang pagmamaneho.
"Paano, mo nalaman na patay ka napala?" Sabay lingon ko saglit sakanya.
"Chismosa." Napatingin naman ako ng masama sakanya.
"Oh! Come on, tell me. Paano kita matutulungan kung magiinarte ka?!" Bulyaw ko sakanya.
"Tch. Nung sumakay na ako ng bus. Tapos nakalimutan kong wala pala akong pambayad, kakalibitin kona sana yung kundoktor ng tumagos lang ang kamay ko."
Sad. Mahirap nga siguro kung nasa kalagayan karin nya. Yung mare-realize mong patay kana. Na hindi mona magagawa ang mga nakasanayan mong gawin.
"Can you tell me, kung saan ka unang nagising nung patay kana?" Baka sakaling mas mapadali ang paglutas namin.
Sandali syang nanahimik kaya nilingon ko sya. "Hey." Napatingin naman sya saakin.
"Sandali. Teka parang, parang Sa... bundok? I-Im not sure. It was three years ago." Napabuntong hininga nalang ako. Mahihirapan nga kami.
"Hey!" Narinig kong tawag nya saakin.
Napalingon muli ako sakanya.
Hala! May naaalala na kaya sya?!
This is it!! Pansit!
"May Marty's kapa?"
Damn.
******
" where is your room? Saan ba talaga gayo pupubta?! Kanina pa tayo naglalakad ah?" Napa impatience talaga ng lalaking to!
Nagpatuloy akong naglakad patungo sa faculty.
"Eh, kung maglakad kanalng kaya?! Daming reklamo." Sabay baba ko ng telepono na kaninang nakalagay sa tenga ko.
Itinataas kolang at idinidikit sa tenga ko ang Cellphone kapag may sasabihin ako sakanya. Para naman hindi ako mag mukang tanga na nagsasalitang magisa.
Napatingin ako sakanya, napakunot ang noo ko dahil kakababa palang nya ng cellphone na idinikit nya sa tenga nya kanina.
"Bat mo idnidikit ang Cellphone mo sa tenga mo? Hindi kanaman nila nakikita ah?"
Sandali syang natigilan. "Ah. Yeah. Nakalimutan kong hindi pala nila ako nakikita." Nauna na itong maglakad papunta sa Faculty na pagdadalhan ko ng Mga nagawa kong Projects.
Napansin kong namumula ang tenga nya. Pfft. Ganun pala sya kapag napapahiya o nahihiya?
Hahaha.
*******
Nang maibigay kona ang mga ihinabol kong projects ay dumeretyo na ako sa first subject ko.
Hinayaan ko munang maggala ang multong yun, para magkaron naman ako ng Peace of mind.
BINABASA MO ANG
DID HE REALLY DIED?! (ON - GOING) (under revised)
Novela Juvenil(BARKADA SERIES#1) Sa panggugulo ulit ng Ex ko ay, kinakailangan kong ipakita sa kanya na hindi ko na sya mahal, na hindi nako nasasaktan, at hindi na ako ang dating Dark. kaya naman nagchat ako ng isang account na hindi na gamit. And it turns out...
