Ne Okusam Acaba?

AYFER

Eylülün başında okuyup başlık atıp Aralıkta yayınlamak...  Kendime diyecek kelime bulamıyorum. 

Buna resim koymuyorum nedeni biraz bencilce... Beni takip eden bilir 1M altında tavsiyeler vermeye çalışıyorum. Okunma sayısı artan kitabın keşfedilme oranı da artıyor.  Ben Ayferi bulduğumda ikiyüz -üçyüz bin gibiydi... O kadar çok beğendim ve hakkında yazmak istediğim o kadar çok şey var ki, benim yazmayı ihmal ettiğim süreçte 1M olduysa (ki olmadıysa bile olmak üzeredir gerçekten iyi kitap)  ve ben bakıp (haksızlık olmasın diye) yazamayacağım için bakmamaya karar verdim.

Saf temiz aşk nasıl olur? İşte Ayfer buna cevap veriyor. Kitabı okuyup bitirdikten sonra yazarın EminDiler1 erkek olduğunu gördüğümde(eminedinler diye okumuştum çekinmeyin bir yuhalama alırım. Ama savunmam temiz kitap öyle sürükledi ki kim yazdı sarıl yazdı görmedi gözlerim) bir kat daha şaşırdım ve mutlu oldum.
Bugün sosyal medya da (wattpad, instagram, youtube başta olmak üzere) ve reel yaşamda kadınlar o kadar şekilci o kadar yüzeyselken bir erkeğin kalkıp temiz bir aşk yazması ( madencilikden uzak dış görünüşe saplanıp kalanlarla inat ruhu, düşünceyi karakteri ön plana alan) hem şaşırttı hem sevindirdi hem utandırdı hem umut etmeme sebebim oldu. (vay be ne büyük karmaşa yaşamışım)

Öyle zavallı bir haldeyiz ki güzellik, zenginlik, mal mülk, itibar, soy sop dan başka ne konuşacak konumuz var ne yazacak cümlemiz... Öyle narsist öyle egoist ki artık insanlık hayatı menfaatleri doğrultusunda yaşıyor yazmaya gelince ise içlerindeki karanlık zehir mürekkep olup kağıda dökülüyor...

İşte zehirli mürekkeplerin içinde güzel temiz bir şey görünce heyecanlandım.

Ayfer in konusu hem çok olası hem değil... İnsanın hissiyatları çok güzel analiz edilmiş... 
Hele ki korku...

Karakter oluşumu ve karakterin kendine sadakati süper... 
Kurgu şahane hiç bir yerinde boşluk yok...
Akış yine süper. Zaten final olmuş bir kitap başlarsanız bırakması kolay olmaz...
Duygular tam kararında. Gereksiz romantiklik, gereksiz duygusallık, gereksiz aksiyon yok...

Vay beee... Kendi malım olsa bu kadar övmezdim ha... İçimden az sonra bir pazarcı çıkıp "gel abla gel New York bestseller de buradan okuyo... Okumayan pişman oluyo... Gel abicimm"  diye bağırmadan kaçsam iyi olacak.

Uzunca bir boşluk bırakıp altta spoiller içeren bir cümle yazacağım. Ayfer'i okumadıysanız burada kapatıp gidin.  ;) okuyup öyle gelin:)
.
.
.
.
.
.
.

..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Ayfer'in en büyük özelliği karakterlerin kendine sadakati bunu son bölümlerde çok iyi gördük. O silahı ateşlemek istedi ama yapamadı.  Korkak olduğu için değil bencil olduğu için değil karakterine zıt olduğu için... Ha, karakter kendini kaydedilip adam öldürebilir miydi? Pek tabii... Ama o zaman adam öldürmek (ki adam bile değildi) zihinlerde meşrulaştırılmıyor mu? Pek tabii...

Her kötü olay yaşayan alsın silahı vursun hasmını oh ne ala memleket... Yakalım kanunu nizamı düzeni... Bizlerin ne farkı kalır o şerefsizlerden...  İşte bütün bunlardan dolayı yürekten tıkladım o turuncu yıldızlara...