အခန္းဝ ျပတင္းေပါက္ကေန ညေနေစာင္းေကာင္းကင္ဆီကို Shinya အေၾကာင္းမဲ့ ေငးေမာေနမိတယ္ ! အျပာေရာင္ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ျဖဴေတြ လြင့္လို႔ ...
တိမ္ေတြဟာ နီးလာသလိုလိုနဲ႔ ေဝးသြားၾကၿပီး ပံုသ႑န္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ မၿပီးဆံုးႏိုင္တဲ့ မ်က္လွည့္ပြဲတစ္ခုျပေနသလိုပဲ !
[ ကိုယ္မ်က္လွည့္ကိုေတာ့ မုန္းတယ္ ]
႐ုတ္တရက္ နားထဲ ျပန္ၾကားေယာင္မိတဲ့ လူႀကီးရဲ႕ စကားသံေၾကာင့္ Shinya ရင္ထဲ စူးကနဲ နာက်င္သြားတယ္ !
မ်က္လွည့္ကို မုန္းတယ္တဲ့လား ....
ရည္ရြယ္ၿပီးလွည့္စားခဲ့တာမ်ိဳး မဟုတ္သည့္တိုင္ လူႀကီးကို နာက်င္ဖြယ္ရာ အမွတ္တရေတြ ေပးခဲ့မိတဲ့အတြက္နဲ႔တင္ Shinya ႏွလံုးသားဟာ တတိတိေၾကကြဲေနဆဲပင္ !
တိမ္ျဖဴျဖဴေတြ ...
မ်က္စိေ႐ွ႕ကတိမ္ျဖဴေတြဟာ တခဏအတြင္း လြင့့္ပါးသြားၾကသလို ရစ္မူးဖြယ္အခ်စ္တစ္ခုဟာလည္း လြင့့္ပါးသြားခဲ့ၿပီးၿပီ ထင္သည္ ...
ဒါေပမယ့္ ...
"ဟင့္အင္း ... ကြၽန္ေတာ္အခ်စ္ကေတာ့ ထာဝရပါ Tanikaze san ~"
ဒီစကားဟာ သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားကေန ထြက္က်သြားတဲ့အခါ ျပတင္းကိုျဖတ္ၿပီး ငွက္အသြင္ပ်ံသန္း၍ လူႀကီးနားဆီ ေရာက္ႏိုင္ရင္ေကာင္းရဲ႕လို႔ Shinya စိတ္ကူးမိတယ္ !
ျပန္လွည့္မၾကည့္ေတာ့တဲ့ လူႀကီးရဲ႕ ေက်ာျပင္ဟာ Shinya အတြက္ ေနာက္ဆံုး ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပဲ ...
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူ အခ်ိန္ေတြကို အဲ့ဒီ့တဒကၤမွာ ရပ္တန္႔႔ထားခဲ့ခ်င္မိတယ္ ...
အဲ့ဒိ့အခ်ိန္ ...
လူႀကီးရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ျမင္ေနရေသးတဲ့အခ်ိန္ ...
အဲ့ဒီ့ အခ်ိန္ကေလးကို Shinya ညတိုင္း အိမ္မက္မက္ေနဆဲ ...
အိမ္မက္ကႏိုးလာတိုင္း အိမ္မက္ထဲေတာင္ ေက်ာခိုင္းထားတဲ့ လူႀကီးရဲ႕ ေက်ာျပင္ေလး ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာစိုးလို႔ မ်က္လံုးေတြ မဖြင့္မိေအာင္ မိွတ္ထားမိေနဆဲပင္ ...
YOU ARE READING
Midnight Cafe
Fanfiction♣အနာဂတ္ကို ဖန္တီးယူခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး....ႀကိဳတြက္ခ်က္ၾကည့္မိရံုပါ♣ ♠မေသခ်ာတဲ့ အရာေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္လို႔မရတဲ့ အရာေတြ လက္ေတြ႔မဆန္တာေတြကို မယံုၾကည္ဘူး! အကြက္ဆင္ လွည့္စားတာမ်ိဳး .....ကိုယ္မုန္းတယ္♠ The story between the wizard and...