Hopelessly Devoted To You

Chapter 2

Είναι ο πίνακας του Matthew, είναι ο γυμνός πίνακας μου, τότε στο Παρίσι.Είναι πραγματικά αυτός.Είχε υποσχεθεί ότι αυτός ο πίνακας δεν θα πωληθεί ποτέ.Αθέτησε την υπόσχεση του;

''Rosie;''η Alexis μου ρίχνει ένα ερωτηματικό βλέμμα.Δεν εκμυστηρεύτηκα ποτέ σε κανένα αυτό το μυστικό.

''Παρόρμηση της στιγμής.Υπέροχος πίνακας.''ο Mayer δεν φαίνεται σίγουρος για την απάντηση μου.

''Νομίζετε;''με ρωτάει σηκώνοντας το ένα του φρύδι.

''Ως ζωγράφος, θα έλεγα ότι ναι, είναι υπέροχος.''φαίνεται έκπληκτος από την απάντηση μου.

''Ζωγράφος;''με ρωτάει έκπληκτος.

''Ναι.''απαντάω λιτά.

''Μένω έκπληκτος, ήμουν σίγουρος ότι έχετε κάποια σχέση με την τέχνη, όμως ομολογώ ότι η ζωγραφική δεν πέρασε από το μυαλό μου.Εντυπωσιακό.''απαντάει με δέος για το πρόσωπο μου.

''Νομίζετε;''λέω και σηκώνω το φρύδι μου.Νομίζω ότι ένας ίχνος χαμόγελου χαράζεται επάνω στα χείλη του.

''Θα ήθελα πολύ να θαυμάσω την δουλειά σας.''είναι διπλωμάτης, του το αναγνωρίζω.

''Λοιπόν, είστε τυχερός κύριε Mayer.Αυτό το Σάββατο η γκαλερί μου θα πραγματοποιήσει μία έκθεση με όλα τα έργα των μαθητών μου και δικά μου.Αν έχετε χρόνο, μπορείτε να παρευρεθείτε.Θα ήταν μεγάλη μου τιμή, και χαρά.''είμαι σίγουρη ότι δεν θα αρνηθεί.

''Θα ήταν μεγάλη μου χαρά δεσποινίς Carrington.''χώνω το χέρι μου στην θήκη της φωτογραφικής μηχανής και βγάζω μία κάρτα μου.

''Ορίστε.''λέω καθώς του την δίνω.Εκεί πάνω υπάρχει η διεύθυνση της γκαλερί και το προσωπικό μου κινητό.

''Ευχαριστώ.Τι ώρα περίπου;''με ρωτάει.

''Οκτώ;''ρωτάω.

''Θα σας δω εκεί, καλό απόγευμα δεσποινίς Carrington, δεσποινίς Ross.''ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι δεν είμαστε μόνοι μας στο χώρο.Παραβρίσκονται τόσοι άνθρωποι, και εγώ φλερτάρω.Κοιτάω διστακτικά την Alexis.

''Καλό απόγευμα κύριε Mayer.''λέει η Alexis.

''Ανυπομονώ να διαβάσω την συνέντευξη δεσποινίς Ross.''η Alexis νεύει.

''Ελπίζω να μείνετε έκπληκτος.''λέει.Ένα χαμόγελο διαγράφεται επάνω στα χείλη του κύριου Mayer.

''Κι εγώ το ελπίζω.Λοιπόν, μπορείτε να κρεμάσετε τον πίνακα.''λέει ο κύριος Mayer και το βλέμμα μου αυτόματα συναντά τον πίνακα.Παραμένει ακριβώς όπως τον θυμάμαι.Δεν μπορώ να καταλάβω πώς βρέθηκε στα χέρια του κύριου Mayer.