Hopelessly Devoted To You

Chapter 30

Δεν κλαίω εξαιτίας του.Δεν το αξίζει.Κλαίω επειδή η αυταπάτη μου για το ποιος ήταν γκρεμίστηκε από την αλήθεια του ποιος πραγματικά είναι.Δεν πρόκειται να υποκύψω στα ψέματα του...Ξέρω τι είδα, και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.Τελείωσε.

''Είσαι σίγουρη;''ρωτάει η Alexis.

''Ναι...Θα τηλεφωνήσω στην Megan σύντομα.Και στον Dave.Ενημέρωσε τους.Μην πεις τίποτα για τον Adam.Πες ότι μου έτυχε ένα ξαφνικό ταξίδι, και μία προσφορά για δουλειά στην Ευρώπη.''λέω.

''Rosie, δεν μπορείς να φύγεις έτσι...Η θεία σου δεν είναι ηλίθια!''λέει.

''Απλά κάνε ότι σου λέω!''αντιγυρίζω.

''Γιατί δεν τον αφήνεις να σου εξηγήσει;''ρωτάει.

''Πέρασαν δύο γαμημένες ώρες!Είχε την ευκαιρία!Δεν ήρθε!Αυτό τα λέει όλα...''δεν με αγαπάει.Πονάει, πονάει τόσο πολύ.

''Rosie...''με πλησιάζει όμως απλώνω το χέρι μου για να την σταματήσω.

''Όχι.''λέω και κουμπώνω το φερμουάρ της βαλίτσας μου.

''Θέλεις να σε πάω εγώ;''ρωτάει.

''Θα πάρω ταξί.''απαντάω.

''Όχι, καλύτερα να σε πάω εγώ.Θα κατέβω με την βαλίτσα σου στην είσοδο, σε περιμένω εκεί.''λέει.

''Εντάξει.''περιμένω υπομονετικά να κλείσει την πόρτα πίσω της.Μόλις το κάνει, καυτά δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου.Η ανάμνηση είναι ακόμα νωπή.Πληγώθηκα πραγματικά από τη στάση του, νόμιζα πως με αγαπούσε.Σηκώνομαι απρόθυμα από τον καναπέ και σέρνω το σώμα μου έως την πόρτα.Δεν νομίζω ότι θα καταφέρω να ξεπεράσω εντελώς αυτό που μου έκανε...Ποτέ.Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να μην τον γνώριζα, έτσι δεν θα ένιωθα όλο αυτό τον πόνο τώρα.Υπάρχει λύση όμως, θα φύγω.Μπορεί να ήταν τα πάντα για εμένα, όμως δεν ήμουν τίποτα για εκείνον.

''Rosie, είσαι καλά;''ρωτάει η Alexis.Σκατά, άργησα να κατέβω και ανέβηκε ξανά.Σκουπίζω βιαστικά τα δάκρυα μου και ανοίγω την πόρτα με ένα αδύναμο χαμόγελο.

''Συγγνώμη, ξεχάστηκα.''λέω, κλείνω την πόρτα πίσω μου και κλειδώνω.

''Δεν χρειάζεται να απολογείσαι.Ξέρω.''αποφεύγω να απαντήσω στο σχόλιο της.

''Πάμε;''ρωτάω και νεύει.

***

Η διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο ήταν ήσυχη.Δεν συζητήσαμε καθόλου, και ευτυχώς δηλαδή.Απλά θα μπω στο αεροπλάνο και θα εξαφανιστώ.Θα μείνω για λίγο καιρό μόνη, μακριά από όλους.Θα ξεχάσω όλο τον πόνο, όλη την αδικία, όλη την αγάπη.Θα γίνω ένα εντελώς διαφορετικό άτομο.