Chapter 24

17K 706 56
                                    

~Flashback~

''Η θεία μου θα θυμώσει, πολύ.''μουρμουρίζω.

''Φαντάσου την αντίδραση της μητέρας μου.''ω, Θεέ μου, η Elise.Ελπίζω να μην με κατηγορήσει εντελώς για το γάμο.Εξάλλου ήταν ιδέα του Adam.Βέβαια συμφώνησα σε ένα γάμο μακριά από τις οικογένειες μας, όμως κάτω από πιέσεις!Θεέ μου!Ποιον κοροιδεύω!Έπεσα με τα μούτρα επάνω του...

''Μην σκέφτεσαι τέτοια πράγματα αυτή τη στιγμή.Το μόνο που θέλω να σκέφτεσαι είναι ότι είσαι γυναίκα μου.''αναστενάζω με τις λέξεις του.Rosie Mayer.Κατεβαίνουμε το τελευταίο σκαλοπάτι της εκκλησίας και πλέον δεν υπάρχει γυρισμός.

''Σ'αγαπώ.''ψιθυρίζω.

''Κι εγώ σ'αγαπώ, μωρό μου.''με ένα πλατύ χαμόγελο πετάω την ανθοδέσμη πίσω μου.Δηλαδή στα δύο, τρία άτομα που μας συνοδεύουν στην εκκλησία.Στον David, στην Linda και τον κύριο Aaron.Άθελα μου η ανθοδέσμη κλείνει προς το μέρος του David.Σαστισμένος την αρπάζει πριν πέσει στο πάτωμα.Ξεροβήχει αμήχανα και το χέρι του, μαζί με την ανθοδέσμη πέφτει στο πλάι.

''Συγχαρητήρια, David.''μουρμουρίζω όλο νόημα.

''Ευχαριστώ δεσποινίς, Rosie.''απαντάει.

''Κυρία.''λέει ο Adam.Κοκκινίζω ολόκληρη.Το ίδιο και ο David.

''Κυρία, Rosie.''προσθέτει αμήχανα.Στρέφω το βλέμμα μου προς τον Adam.Χαμογελάει έκφυλα με την εισβολή των λέξεων του.Το απολαμβάνει να υπενθυμίζει σε ολόκληρο τον κόσμο ότι είμαι γύναικα του.Μόλις πριν μερικά λεπτά βγήκαμε από την εκκλησία και δεν κρατιέται από την χαρά!

''Καλύτερα να πηγαίνουμε, δεν νομίζεις;Έχουμε ταξίδι μπροστά μας.''λέει.

''Που θα πάμε;''ρωτάω.

''Έκπληξη.''περνάει το χέρι του γύρω από τη μέση μου και με συνοδεύει στο αυτοκίνητο.

''Πόσο καιρό θα κρατήσει ο μήνας του μέλιτος;''ρωτάω.

''Όσο θελήσεις.''ανοίγει την πόρτα για να καθίσω και κάνει τον κύκλο για την θέση του οδηγού.

''Ανυπομονώ για την στιγμή που θα βρεθούμε στο δωμάτιο.Αγωνιώ να δω τι φοράς από μέσα.''λέει μόλις κάθεται στο κάθισμα του.Η φωνή του είναι βραχνή, γεμάτη πόθο.

''Νομίζω ότι θα ξετρελαθείς.''ψιθυρίζω.

.

Ο Adam ανοίγει με μανία την πόρτα της κρεβατοκάμαρας μας στο σκάφος.Με έχει στην αγκαλιά του από την στιγμή που βγήκαμε από το αυτοκίνητο.Περπατάει μέσα και κλείνει την πόρτα με το πόδι του.Γελάω και ακουμπάω το κεφάλι μου επάνω στον ώμο του.

Hopelessly Devoted To YouDonde viven las historias. Descúbrelo ahora