Hopelessly Devoted To You

Chapter 14

''Την απέκτησα πριν αρκετά χρόνια.Ήμουν μικρή και πάλευα με τον Dave στην αυλή μας.Παίζαμε κονταρομαχία με καλάμια από τον κήπο, ήταν αρκετά μυτερά και επικίνδυνα.Ήμουν αδέξια, το ίδιο και ο Dave.Παραπάτησε, και λίγο πριν σωριαστεί στο πάτωμα έσπευσα να τον βοηθήσω.Μου κάρφωσε το καλάμι στο στήθος και αμέσως μετά επικράτησε το χάος.Η μητέρα μου είχε τρομοκρατηθεί.''μακάρι να είχε συμβεί με αυτό τον τρόπο, η ζωή μου δεν θα ήταν τόσο περίπλοκη, όμως εκείνο το βράδυ θα με στοιχειώνει αιώνια.

''Μαντεύω ότι ήσουν ζωηρό παιδί.''ήμουν ευαίσθητο παιδί.Χαμηλών τόνων, μου άρεσε η ηρεμία και η ησυχία, αυτό με βοήθησε να ξεπεράσω όλα τα δυσάρεστα γεγονότα αργότερα.

''Λοιπόν, τι θα έλεγες να ετοιμάσουμε πρωινό;''ρωτάω.

''Με έναν όρο.Να φορέσεις το πουκάμισο μου.''είναι αποδεκτός όρος.

''Σύμφωνοι.''απαντάω.

''Ξέρεις μωρό μου...''λέει.Σέρνει το σώμα του μέχρι την άκρη του κρεβατιού και σηκώνεται.Μαζεύει το μποξεράκι του από το πάτωμα και το φοράει.

''Είχαμε μία συμφωνία.Την οποία πρότεινες εσύ.''συνεχίζει.Κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού και φοράω το πουκάμισο, είναι αέρινο επάνω μου.Κουμπώνω τα κουμπιά και τον ακολουθώ.

''Έχεις καμία ιδέα για τι πράγμα μιλάω;''ρωτάει.

''Μπα.''η κουζίνα είναι περιλουσμένη με απαλό φως.Έχει μία ελαφριά ψύχρα, η οποία πηγάζει από το παράθυρο, που είναι ορθάνοιχτο.

''Σε πήδηξα στο τέταρτο ραντεβού.''λέει.Νιώθει υπερήφανος με το κατόρθωμα του.

''Γλυκέ μου, Adam.Νομίζεις ότι δεν έγινε εν γνώσει μου;Πιστεύεις ότι η ακαταμάχητη γοητεία σου είναι τόσο ισχυρή;''ρωτάω ανασηκώνοντας το φρύδι μου.

''Είχα κάποια ελπίδα.''λέει.Γελάω με χάρη και θέτω σε λειτουργία τη μηχανή του καφέ.

''Σκληρή γυναίκα.Αμέσως να με τσακίσεις.''λέει.Προσποιείται τον πληγωμένο, όμως τον γνωρίζω αρκετά καλά.

''Θα ανταποδώσω με ένα καλό και γευστικό πρωινό.''λέω.Είναι ότι καλύτερο σκέφτομαι.

''Το ελπίζω.''ψαχουλεύει τα ντουλάπια της κουζίνας, ώσπου βρίσκει αυτό που ψάχνει.Κούπες.

''Έχεις κάποια προτίμηση;''ρωτάει.

''Όχι.''λέω.Γεμίζει δύο κούπες με καφέ και τις αφήνει επάνω στο τραπέζι.

''Λοιπόν τι θέλεις για πρωινό;''ρωτάω.

''Το αφήνω σε εσένα, εντυπωσίασε με.''λέει.Πεινάω σαν λύκος, οπότε θα δημιουργήσω.