Chapter 18

15.3K 774 38
                                    

Elise Kelley.Elise Kelley.Elise Kelley.Πως είναι δυνατόν να είναι μητέρα του...Ίσως η Elise να μην χρησιμοποιεί το επίθετο του άντρα της στη δουλειά.Γιατί, γιατί δεν το κάνει;Τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά αυτή τη στιγμή.Θα είχα μείνει μακριά από τον Adam, όσο πιο μακριά γίνεται.Η Elise γνωρίζει πράγματα για εμένα που δεν έχω τολμήσει να εκμυστηρευτώ σε κανένα, και πέρα από δύο, τρεις, συγγενείς και κλειστούς φίλους όπως η Alexis δεν γνωρίζουν, και δεν πρόκειται ποτέ να μάθουν τίποτα από αυτά.Γιατί μου συμβαίνει αυτό;Είμαι τόσο άτυχη...Δεν μπορώ να το κάνω, δεν μπορώ να μιλήσω στον Adam για το παρελθόν μου.Είναι αδιέξοδο.

''Rosie, είσαι καλύτερα;''ρωτάει η Elise ταραγμένη.Είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ του γραφείου της παριστάνοντας την ημιλιπόθυμη.Χριστέ μου, πως θα γλιτώσω από αυτή την κατάσταση.Ο Adam κάθεται δίπλα μου σε μία καρέκλα.Είναι αμήχανο το όλο θέμα, πάω στοίχημα πως η Elise τα έχει καταλάβει όλα...ή ακόμα και αν δεν το έχει κάνει, πολύ σύντομα θα συμβεί και αυτό!Πως θα την ξανά κοιτάξω στα μάτια;

''Ναι, νιώθω καλύτερα.''λέω σιγανά.Παίξτο καλύτερα, Rosie.

''Περίεργη η ξαφνική σου ζαλάδα, Rosie.''λέει ο Adam.Είναι καχύποπτος, φυσικά.Γνωρίζει ότι δεν έμεινε τίποτα από το πρωινό μου.Νιώθω άσχημα που προσπαθώ να υπεκφύγω τις ερωτήσεις όμως...τι άλλο μπορώ να κάνω;Να του πω την αλήθεια;Εδώ;Όχι, όχι.

''Μμμ.''μουρμουρίζω νευρικά.

''Θέλεις να σηκωθείς;''ρωτάει.Το βλέμμα του είναι έντονο και διαπεραστικό.

''Όχι, δεν είμαι σίγουρη για τον εαυτό μου.Καλύτερα να κάνω ένα τηλεφώνημα.''λέω.Δεν περιμένω ανταπόκριση.Βγάζω το κινητό μου και τηλεφωνώ στο μόνο άτομο που μπορεί να με γλιτώσει αυτή τη στιγμή.Στην Alexis.

''Rosie!''αναφωνεί μόλις σηκώνει το τηλέφωνο.

''Πόσο καιρό έχουμε να μιλήσουμε;Μία εβδομάδα, δύο εβδομάδες;''ρωτάει.Δεν έχω ιδέα, είμαι τόσο βουτηγμένη στην κλίκα του Adam που ο υπόλοιπος κόσμος μοιάζει ανύπαρκτος.Όμως και από την μεριά της δεν νομίζω να ισχύει κάτι διαφορετικό.Έχει ξεκοκαλίσει τον αδερφό μου, ούτε ένα τηλέφωνο δεν μου έκανε τόσες μέρες.Όμως δεν είναι ώρα για αυτά.

''Δεν έχω ιδέα.Χρειάζομαι την βοήθεια σου.''λέω χαλαρή με επίγνωση ότι με παρακολουθεί και ο Adam και η μητέρα του, δηλαδή η Elise, δηλαδή η ψυχολόγος μου.Ω, Θεέ μου!

''Τι συμβαίνει;''ρωτάει.

''Να, είμαι λίγο αδιάθετη από το πρωί και αναρωτιόμουν αν η μητέρα σου θα μπορούσε να με δεχτεί για μία διάγνωση;''ρωτάω.

Hopelessly Devoted To YouWhere stories live. Discover now