Hopelessly Devoted To You

Chapter 19

''Γεια, θεία Megan.''

''Γεια, γλυκιά μου.''λέει.''Σε λίγο επιβιβάζομαι στο αεροπλάνο.''επιτέλους.

''Χαίρομαι.Σε πεθύμησα.''λέω.

''Κι εγώ.Επίσης σου έχω μία έκπληξη.''λέει.Ακούγεται ενθουσιασμένη, αναρωτιέμαι τι έχει σκαρφιστεί.

''Δεν θα μου δώσεις ούτε ένα μικρό στοιχείο;''ρωτάω αθώα.

''Όχι, όπως προείπα είναι έκπληξη.Λοιπόν, τα λέμε σε μερικές ώρες, πρέπει να επιβιβαστώ.''λέει.

''Εντάξει.Καλό ταξίδι.''της εύχομαι.

''Ευχαριστώ γλυκιά μου.''λέει και το κλείνουμε.Στριφογυρίζω νευρικά στην καρέκλα του γραφείου μου.Το μάθημα εικαστικών τελείωσε πριν αρκετή ώρα.Δεν ξέρω πως να γεμίσω τη μέρα μου.Ευτυχώς η Candace δεν ήρθε σήμερα.Ελπίζω να παρατήσει το μάθημα και να ασχοληθεί με κάτι άλλο, κάτι που να την αντιπροσωπεύει περισσότερο, ας μην συγχυστώ πρωί-πρωί.Αναστενάζω και τσεκάρω το κινητό μου για κάποιο μήνυμα του Adam.Δεν έχω κανένα, δεν το πιστεύω ότι κοιμάται ακόμα.Όμως ας μην είμαι άδικη...Εχθές το βράδυ, ήταν..., ήταν θεικά!Θεέ μου!Κουράστηκε πολύ.Χρειάζεται ύπνο.Δαγκώνω πονηρά το κάτω χείλος μου, οι σκέψεις μου έχουν διαφορετική τροπή.Κρίμα δεν θα ήταν να μην τον αξιοποιήσω τώρα που θα είναι ξεκούραστος;Καλύτερα να επιστρέψω στο διαμέρισμα για πρωινό!

.

Είναι ξαπλωμένος μπρούμυτα στο κρεβάτι.Το σεντόνι καλύβει μετά βίας τους γοφούς του, και κάτω από το λευκό ύφασμα διαγράφεται προκλητικά η καμπύλη των οπισθίων του.Αναστενάζω στη θέα του σώματος του, είναι σαν Έλληνας Θεός.Το πρωινό, χρυσό φως σχηματίζει μακρόστενες λαμπερές γραμμές επάνω στην πλάτη και το πρόσωπο του, όμως δεν φαίνεται να ενοχλείται.Η μόνη εισβολή στη σιωπή της κρεβατοκάμαρας είναι η σταθερή ανάσα του, τόσο συμμετρική και ελεγχόμενη.Είναι τόσο όμορφος όταν κοιμάται, μπορώ να περάσω ώρες στη σιωπή του δωματίου μόνο και μόνο για να τον παρακολουθώ.Είναι λίγο ανατριχιαστικό αυτό, αν ξυπνήσει και με βρει να στέκομαι από επάνω του με αυτό το ηλίθιο χαμόγελο και αυτό το βλέμμα;Ω, Θεέ μου!Βγαίνω αθόρυβα από το δωμάτιο και κατευθύνομαι προς την κουζίνα.Δεν έχω όρεξη να ετοιμάσω πρωινό, μπορώ να πεταχτώ μέχρι τα Starbucks στη γωνία, για καφέ, κανένα μάφιν ή κάποιο γλυκό.Ναι, αυτό θα κάνω, ελπίζω όταν γυρίσω να έχει ξυπνήσει.Παίρνω την τσάντα μου και φεύγω.

.

Ξεκλειδώνω την πόρτα του διαμερίσματος και μπαίνω μέσα αθόρυβα.Δεν υπάρχει ίχνος του Adam, περπατάω στο σαλόνι με την σακούλα γεμάτη φαγητό ωσότου συγκρούομαι επάνω του.Μόλις βγήκε από το μπάνιο, υποθέτω.Είναι βρεγμένος και γυαλίζει από το νερό.Μερικών ημερών αξύριστος και με μία μόνο πετσέτα γύρω από τη μέση.