Hopelessly Devoted To You

Chapter 21

''Είσαι έτοιμος;''ρωτάω.

''Για ποιο πράγμα;''απαντάει.

''Θέλω να μάθω.''λέω.

''Δεν μπορείς να το αφήσεις στην άκρη έτσι;Δεν θυμάμαι τι ονειρευόμουν, Rosie.''σηκώνει τους ώμους και αναστενάζω.Είμαι σίγουρη ότι θυμάται...Μπορώ να το διακρίνω στο βλέμμα του.Είναι ένοχο επειδή μου κρύβει την αλήθεια, όμως που θα μου πάει;Έχω τον τρόπο μου...Θα επαναλάβει τη φράση...

''Μμμ, εντάξει.''λέω.Προσποιούμαι ότι τον πιστεύω όμως δεν μπορώ να κρύψω την απογοήτευση από τη φωνή μου.Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν θέλει να το παραδεχτεί, τόσο τον ενοχλεί πλέον;Στρέφω την προσοχή μου στον γεμάτο ζωντάνια δρόμο της Ρώμης, με το χέρι ψηλά,  ευχόμενη ότι κάποιο ταξί θα βρεθεί στο δρόμο μας.Αρνούμαι κατηγορηματικά κάθε προσφορά του για μέσω μεταφοράς.Είμαι σίγουρη ότι θα καταλήξουμε με καμία Ferrari...Όμως η υποχώρηση που έκανε με το αυτοκίνητο δεν πέτυχε και με το ξενοδοχείο.Ας είμαι δίκαιη, ο Adam έχει εκλεπτυσμένο γούστο, είμαι σίγουρη ότι θα εντυπωσιαστώ από την επιλογή του.Του ρίχνω μία κλεφτή ματιά, είναι συνοφρυωμένος από την κίνηση του δρόμου και την αδιαφορία των ταξί που μας προσπερνούν.Δεν αντέχει χωρίς αυτοκίνητο, μαντεύω ότι πολύ σύντομα θα χαθεί η κυριαρχία μου πάνω σε αυτό το θέμα.Όμως ας είμαι ειλικρινής, δεν θα έχω πρόβλημα με την Ferrari, τρελαίνομαι για γρήγορα αυτοκίνητα και ειδικά όταν οδηγάω εγώ.Δεν του έχω μιλήσει ακόμα για την πολυάσχολη ζωή μου στο Παρίσι και γενικά στην Ευρώπη, ίσως πρέπει να το κάνω κάποια στιγμή.

 ''Θύμωσες;''ρωτάει μετά από μερικά λεπτά.

''Όχι, πως σου ήρθε αυτό;''ρωτάω έκπληκτη.

''Επειδή είσαι σιωπηλή...''δαγκώνει νευρικά το κάτω χείλος του...Θεέ μου, είναι τόσο γλυκός όταν είναι νευρικός!

''Όχι δεν θύμωσα.''απαντάω με ένα χαμόγελο.Ένας Ιταλός με ένα καλογυαλισμένο λευκό ταξί εμφανίζεται στο διάβα μας και είμαι κάτι περισσότερο από ευγνώμων.Η ζέστη είναι αφόρητη.

''Bentornato!''λέει, πρέπει να είναι φιλόξενοι άνθρωποι.

''Grazie.''απαντάω με ένα χαμόγελο.Κάθομαι στο πίσω κάθισμα όσο ο Adam με τον οδηγό τακτοποιούν τις βαλίτσες μας στο πορτ-μπαγκάζ.Μετά από μερικά λεπτά κάθεται δίπλα μου και είμαστε ήδη στον δρόμο με κατεύθυνση το ξενοδοχείο.

''Ποιο είναι το ξενοδοχείο;''ρωτάω τον Adam.

''Ξενοδοχείο de Russie.''απαντάει με ένα χαμόγελο όλο υπερηφάνεια για την επιλογή του.