Nang niyakap ako ni Martin , minabuting lumabas ang aking mga magulang sa kwarto. dahil na rin sa may gustong aminin si Martin. Hinigpitan ni Martin ang yakap niya sa akin , ang arte ko lang eh noh!. Pero seryoso ang mga sandaling iyon.
Nagulat ako dahil inabot niya ang tatlong pulang rosas. Doon pa lang nararamdaman ko na ang gusto niyang sabihin. Pero sinabi niyang dalawang bagay ang sasabihin niya , agad naman akong tumingin sa kanya mata sa mata. Tinanong niya ako kung anong gusto kong malaman , GOODNEWS o BADNEWS?.
"Huh? , may badnews pa?"
Takang taka ko siyang tinanong at nagulat ako sa sinabi niya.
"May sakit ka, "
"Ano? sipon?, lagnat?"
"Malala ang sakit mo , LEUKEMIA"
Nagulat ako , parang bumagsak ang mundo ko , dinala ng hangin ang ngiti sa mga mukha ko.. wala na akong gusto pang malaman pa , pilit kong sinasabi sa sarili ko na , panaginip lang ito. Hindi to totoo.
Paano ang mga pangarap ko , yung sa amin ni martin? , yung pamilya namin?
Bakit ngayon pa? , bakit?
Pumasok sa kwarto sila mama at papa at pinaintindi sa akin ang lahat.
May Leukemia ako nung 14 pa lang ako , bata pa ako ,pero may taning na ang buhay ko.
Kaya pala ayaw nilang nase-stress ako , kaya pala ayaw nilang naglalakwacha ako.
Tinapon ko ang rosas ni martin , sumigaw ako , malakas na malakas.
Pero may goodnews pa akong hinihintay , pero parang ayoko na ring malaman
