Love and Friendship (On-hold)

Chappy 20

Nathan's P.O.V

Ang tanga-tanga ko. Dapat hindi ko na lang 'yon ginawa. I just wanted to talk to Aina, gusto ko lang sabihin sa kanya yung mga hindi ko nasabi dati. Gusto ko lang magkaayos na kami bilang KAIBIGAN. Para sa ganung paraan di na ako mahirapan at di na ako maaakwardan sa kanya.

Ayaw kong masaktan si Pia kaya ginawa ko yon. I just wanted to be free from this weird feeling. Pero di ko aakalaing makikita niya kaming magkayakap ni Aina in the process.

Sinubukan kong kontrolin ang mga luha ko. I can't believe this is happening to her... Nasaktan ko siya. Nasira ko yung pangako ko sa kanyang mga bestfriends. Nangako ako sa kanila na di ko siya sasaktan, pero heto ako ngayon, umiiyak dahil nasaktan ko yung taong mahalaga sa akin.

 Nakakatawa...

Tinignan ko si Pia na nakahiga sa kama. She looks so peaceful. Hindi halatang galing siya sa iyak kani-kanina lang. She passed out moments ago at nung makita ko yun mangyari, I was filled with terror. Seeing her falling on  the floor was a horrible sight. 

Flashback to what happened kanina:---------------

(my conversation with Aina)

I dragged her to a more private place para makapag-usap kami ng maayos. I looked at her straight in the eyes. This is now or never...

"Aina..." pagsisimula ko.

"I know." bigla niyang sabi. Nagulat ako. Alam niya na yung sasabihin ko? "Mahal mo si Pia, at alam kong you don't want to hurt her." she said.

Hindi ako makapaniwala. So she knows what I'm trying to do here. "Gusto ko din makipag-ayos para di na tayo mahirapan." dagdag niya. "As friends right?" napangiti ako. Hindi pa talaga siya nagbabago.

"I'm so sorry..." sabi ko sa kanya. I saw tears forming from her eyes. She hushed me then she said "No... It's me thats suppose to be saying that. Ako dapat ang magsorry." 

This is it. Dito na talaga kami makakapagpaalam ng maayos. Di tulad nung una na bigla-bigla. Bigla na lang siya nang-iwan. Di tulad ng una na sobrang sakit. It's finally coming to an end. This feeling I have. mawawala na din sa wakas. No more awkward moments... no more hurting for me.

"I'm so sorry Nathan." she began crying. "Minahal kita, promise. I just had to do it." naramdaman kong naluluha na din ako. Naiintindihan ko siya...

"I know... I understand." sabi ko. Maybe it's time we should start again, but with different intensions now. As friends...

"Remember? we started as friends." sabi ko sa kanya. She looked at me at napangiti. She nodded while wiping her tears. Naalala ko nung una, magkaibigan lang kami. Napakasaya pa noon. Everything was so simple, no complications. Nung mga araw na hindi ko pa siya nililigawan. Masaya pa noon, napakasaya. "Ngayon naman, dapat lang na mag-end ang story natin being friends too." then I smiled while tears falling from my eyes.