9-B | 1. Kitap

17

Buyrunuz;

~~~~ (DemBah)

"Demir ben..."

"Sen?"

Öyle bir umutla bakıyordu ki...

"Düşünmek istiyorum. Gün içinde haber veririm."

Alayla güldü.

"Hayır, Bahar. Cevabını şimdi ver. Ya evet, ya hayır."

Dolu gözlerle Demir'e bakarken kadraja bir kişi daha girdi. Pardon iki.

Oğuz ve İpek gelmiş gülüşüyorlardı. Oğuz, İpek'i duvara yasladı ve tek elini duvara yasladı. Bizi fark etmemişlerdi.

Bir an gerçekten umutlanmıştım ya. O kıskançlığı beni gerçekten umutlandırmış, bulutların üzerine çıkarmıştı. Ama şimdi yere çakıldım.

Demir'in arkası dönük olduğu için görmüyordu. O anlık hırs ile Demir'in boynuna atlayarak dudaklarına yapıştım. Bunu bir cevap olarak algılamış olacak ki karşılık verip belimden kavradı. Ağaca yapıştığımızda çıkan hışırtı yüzünden bizi gördüklerinden adım gibi emindim. Ama bir şeyden daha çok emindim; Oğuz beni sevmiyordu.

Peki ben Oğuz' u seviyor muydum?

*** (AlEy)

"Eylül!!"

Ali'nin seslenişi ile durdum. Koşarak geldi. Nefes nefese kalmıştı.

"İyi misin sen?"

"Sen ne ara bu kadar hızlı yürümeye başladın ya?"

"Doğduğumdan beri." Dedim ve göz devirdim.

"Ne oldu?"

"Konuşmamız lazım. Çok acayip olaylar oluyor."

"Ne gibi?"

"Farkında mısın bilmiyorum ama şu an mahallenin dedikoducu teyzeleri gibi duruyoruz."

Gülmemek için gülümsedim. Doğru söylüyordu. Aynen öyleydik.

"Neyse ya. Söyle hadi."

"Sıkı dur."

"Ya sen gittikçe Esma' ya benzemeye başladın ha."

"Esma Sancak' ın yan etkisi be Eylülüm. Yüksek dozda alınca ters etki yapıyor."

Bu sefer gerçekten güldüm. Bravo Eylül Erdem! Büyük ilerleme!

"Ee söyle hadi ya! Ne olmuş?"

"Bahar ile Demir....ÇIKIYOR!"

Bahar ile Demir mi?! Normalde gidip Bahar'ı tırtıklamam lazım ama ona kırgınım. Kolay düzelecek gibi de değil.

"Hıı. Sen nereden öğrendin?"

"Sence?"

Aynı anda "İpek!" Dedik. Tabi ya! Bu iş çıksa çıksa İpek'in başının altından çıkar. 9. Sınıf ama her şeyi biliyor maşallah!

"Neyse ya."

"İyi misin sen?"

"Bilmiyorum. Kafam çok bulanık. Sis dolu bir ormandayım sanki. Karma karışık. Ne yapacağımı bilmiyorum."

"Bak Eylül, Bahar bir adım attı zaten. Sen geri çekildin. Sen de bir adım atsan? Düzelse? Hı? Olmaz mı? Bak böyle ikiniz de mahvoluyorsunuz. Sen küstüğünden beri Bahar yapayalnız kaldı."

"Demir var ya artık. Kalmaz yalnız."

"Al işte. Yine aynı şeyi yapıyorsun."

"Ne yapıyorum?!"