9-B | 1. Kitap

20

Her şeye rağmen okula gelmiştik. Tabi ki aynı gün içinde değil, ertesi gün.

Sene sonu yaklaşıyordu ve bahar yağmurları artıyordu. Bahar demişken. Adımın Bahar olmasının bir nedeni de Baharda doğmam.
Doğum günüm yaklaşıyor! Ama heyecanlı mıyım?! Haayııır jsjs.

"Sonra böyle balonlar falan-"
"AY!! AY!! AY EYLÜL!! İyi misin sen?! İki gündür ne oluyor sana ya!! Ben eski, soğuk, gudubet, kaknem Eylül' ü istiyorum be! Bu kim?!"
"Valla bana ne olduğunu ben de bilmiyorum Bahar. Ergenlik başıma vurdu heralde."
"Belli. Artık nasıl vurduysa nevrin dönmüş." Dedim ve oflayarak okul yoluna devam ettim.

"Biliyor musun? Ali de sordu bunu bana. Uzun süre Nazlı radarlarında durduğumu söylediğimde bir tuhaflaştı."

Duraksadım ve aniden Eylül' e döndüm. Gıybet!!

"Nasıl tuhaflaştı?"
"Yani...gözlerini kaçırdı, saçmaladı falan. Bir de heyecanlandı gibi. Telaş da olabilir. İkisi arası bir şeydi."

Düşündüm. Ali Asaf neden böyle davranmıştı birden? Kesin Nazlı ile ilgili bir şey. %100!! Ama ne olduğunu nasıl öğreneceğiz? Ali kesinlikle bir şey saklıyor. O yüzden o söylemez. Hmm... Buldum!! Ajan sokacağız!

"Ne ajanı?"
"Ne ajanı?"
"Ajan dedin?"
"Aaa!! Ben sesli mi düşündüm?"
"Öyle oldu. Ee? Ne ajanı? Kimi sokacağız?"
"Sence?"

İkimiz de muzır bir tebessüm attık ve aynı anda tek bir isim söyledik.

"ESMA!!"

***

"Günah keçisi miyim ben?!"
"Aa! Olur mu öyle şey Esma' cım?  Tabi ki de değilsin. Ama birazcık yardım istiyoruz sadece."
"İyi peki. Ben de kıl oluyordum o kıza zaten."
"Alp yüzünden mi?"
"..."
"Tamam tamam. Canım Esma' m benim! Güzel kankam!" Dedim ve Esma' ya sıkı sıkı sarıldım.

"Vay! Aşk böcükleri." (Demir)
"Yaa ne aşk, ne aşk."(Oğuz)
"Bir şey mi dedin?"
"Yoo."
"Ortam kızışıyorduu!" (Alp)
"Alp kaşınma oğlum, gel buraya." (Ali)
"Tamam baba." Dedikten sonra Ali' nin yanına gitti. Ali de kolunu Alp' in omzuna attı bir baba gibi. Şu an baya baya alay ediyorlardı.

"Bir kere de ciddiyet ya, lütfen." Diye yakındım ciddi sesimle. "Oy benim minnoş sevgilim, ciddiyet mi istiyormuş?" Diyerek yüzümü sıkmaya başladı Demir. Yemin ediyorum birazdan yanaklarım sarkacak!

"Demir yapma ama yaa."
"Peki peki. Hadi derse."

***

Aradan günler geçti. Nazlı da maşallah! 8 kilitli sandık gibi! Hiçbir şey öğrenemiyoruz!

"Çok sıkılmaya başladım ben bu Nazlı mevzusundan." Dedi ciddi sesi ile Eylül. Haklı kız. Sevgilisi bir şey saklıyor ve biz bunu öğrenemiyoruz. En iyisi Ali' nin söylemesini beklemek. Çünkü ben biliyorum Ali Asaf' ın Eylül' ü ne kadar sevdiğini.

"Bu akşam hepimiz toplanıp bir restorana gidelim, diyorum."

Hepimiz birden Demir' e baktık. Nereden çıktı bu şimdi?

"O nereden çıktı?"

İç sesim Eylül'üm. Kalp❤️

"Açılırız işte. Ne güzel. Fazla şık olmayın kızlar. Fazla olmasa da rahat bir mekana gideceğiz. Ali ve Alp ile ayarladık biz."
"İyi peki." Dedim yenilgiyle. Demir' e karşı koyamayacağımı biliyordum.

Akşam olduğunda Esma ve Eylül zaten bizdeydi ve beraber hazırlanıp çıktık. Tek araba vardı. O gelen de Alişimizdi.

"Vay! Bayanlar?! Şık olmamaya çalışırken bile şıksınız."
"Mersi." Dedik Eylül ile aynı anda. Kardeş dayanışması.

Demir ve Alp' in mekanda olduklarını öğrenip yola çıktık. Bu gece o kadar da fazla trafik yoktu. Kıyamet mi kopacak? Demeye kalmadan trafiğe sıkıştık. Hayırlı ve uğurlu olsun. Şom ağızlıyım ya. Vallaha bak.

Öyle ya da böyle bu trafikten de sıvışıp restorana gelebildik. Yemek yedikten sonra gelen pasta ile gözlerim fal taşı gibi açıldı. Demir' e baktığımda gülümsüyordu. Herkes gülüyordu. Planlanmıştı! Oha! Bugün benim doğum günüm!!

Dilek tutup mumları üflediğimde herkes alkışlamaya başladı. Çok mutluydum. Sevdiklerim yanımdaydı. Daha ne olsun?

Bir an Demir beni çekip öptüğünde şaşırdım ama fazla uzun sürmedi. Gülümseyerek ayrıldığımız sırada fark ettim. Oğuz -elinde karton çantayla- kapıda bizi izliyordu. Yüzünde ilk kez gördüğüm bir duygu vardı.

Saf acı ve hayalkırıklığı...