9-B | 1. Kitap

9

Aradan 3 gün geçti. O günden beri Oğuzu düşünmekten kendimi alamıyordum. Hoşlanıyor muydum? Olabilir.

Ama aşk olamaz.

Okula geldiğimde Oğuz hemen elimden tutup bir yere götürdü.

"Oğuz? Ne oldu?"

"Ayrılalım."

"N-ne?"

"Sevgililik oyununa bir son verelim diyorum."

"Neden?"

"Ben aşık oldum."

"..."

Konuşamamıştım. Ne demek ben aşık oldum?

***

3 gündür Eylül'ü görmemiştim. Nerelerdeydi?

Hah!

Koşar adım yanına gittim. Ellerimi arkamda birleştirip pişkin bir sırıtış takındım.

"Günaydın"

Bir baktı soğukça.

"Sana da."

"Bana da ne?"

Durdu. Bezmiş gibi nefesini verdi ve bana baktı.

"Sana da Günaydın Ali! Oldu mu?"

"Oldu oldu. Çok güzel oldu hemde."

Tekrar önüne dönüp gidiyor. Bu kısa diyalog bile günlük enerjimi depolamamı sağlamıştı. Bomba gibiyim!!

***

Okula 2 sokak kalmıştı ki Alp ile karşılaştım. Gülümseme yerleşti hemen yüzüme.

"Esma? Günaydın."

Hayranlıkla cevapladım.

"Ayy sana daa."

Güldü. Gülüşünden öperim! Ne diyorum ben ya? İyice kafa gitti. Aman canım! Aşkın olduğu yerde mantık mı olurmuş?

Alp ile beraber okula doğru yürümeye başladık. Ben onaarada kaçamak bakışlar atıyordum. Yine o bakışlardan birinde ayağım takıldı. Yüz üstü düşecekken Alp kolumdan tutup kaldırdı.

"Esma?! İyi misin?!"

"İyiyim iyiyim."

"E biraz dikkat et be Esmam"

"EsmaM bana? Ay bana!"

Tuhaf bakışlar atıyordu. Ben de ne dediğimin farkına vardım. Dışımdan mı söylemişim?!

***

"K-kime peki?"

"Şey ya. Şu bizim İpek yok mu? Eylül'ün kardeşi hani."

Yok artık! Bir de kankamın kardeşi?!

"Kız bana sevgilim varken bakmıyor. Ayrılmış gibi yapalım."

Ne cevap verecektim şimdi?

"T-tamam."

"Teşekkürler!"

Eliyle omzuma vurup gülerek gidiyor.

Aman be Bahar! Zaten illa ki bir gün bu olacaktı! Boşver.

Ama bir yandan da; nasıl vazgeçerim?
Seviyorum ben Oğuz' u.

Onun mutlu olması için başkasına gitmesine izin verecek kadar hem de...