Chapter 27.

23 2 0

ni aeeeeri

ni aeeeeri

A/n: Heres the chapter 27! ^^v Brace yourself guys. Sa mga RoDy shippers dyan hingang malalim okie? :D Hahaha. Enjoy reading~!

- - - - - - - - - - - - - - - - - - X O X O

Amanda's Point of view.

" T-ty .." i muttered. He look damn serious. At yung nakita kong walang expression niyang mukha kanina, napalitan ng malungkot na mga mata .. Damnit! What happen 'to him?! He's eyes is watering at medyo messy na yung buhok niya, at amoy alak rin siya. Shit. Is he drunk? Ohgassh. He still looking at me, im about to asked him what happen but in what he said, i can't talk. I can't.

" I love you Mandy, ako na lang please? "

Natahimik ako. Hes crying after her utter those words. Naramdaman ko ang pagbigat ng pakiramdam ko, para akong nabibingi sa narinig ko. Paulet ulet na nag eecho sa utak ko yung mga sinabe niya sakin. He loved me? Pero, kaibigan lang ang turing ko sa kanya. Binitawan niya yung braso ko at hinarap ako sa kanya. Umiiyak talaga siya. At kitang kita sa mga mata niya kung paano siya masaktan ng sobra.

" Tangina Mandy! Alam kong hindi ko to dapat sinasabe sayo pero bullshit! I love you Mandy, i love you that it makes me go crazy! " medyo tumaas na yung boses niya. Patuloy parin siya sa pag iyak at ako naman, naramdaman ko na rin ang pag patak ng mga luha ko. Ibang ibang Tyrone yung nakikita ko ngayon, ibang iba. Hindi na siya yung laging nakangiti at masaya. Isang weak at feeling lost na Tyrone yung nasa harap ko ngayon habang umiiyak at nagmamakaawang mahalin ko. Shit!

" Umpisa pa lang mahal na kita. Umpisa pa lang hinangaan na kita. Umpisa pa lang gusto na kitang laging makita. Umpisa pa lang mahal na kita. Kaya nung nakita kitang naglalakad nun na walang sapin sa paa at mukhang zombie na naglalakad sa kalsada nilapitan kita. I don't know why, pero magaan yung loob ko sayo non kaya nilapitan kita. Dahil alam ko na kailangan mo ng kaibigan, ng kausap, ng karamay. Alam mo tuwang tuwa ako nung makita kita sa bulletin board ng school niyo, dun sa mga nabasa tungkol sayo? Mas nagustuhan kita lalo. Hanggang sa nakita kita at nakilala ko yung putanginang lalaki na nagpa iyak sayo. Sa totoo lang gustong gusto ko siyang sapakin non, pero naalala ko sino nga lang ba ako? Isang hamak na estranghero na nakilala mo lang ng gabing yon. " dire diretso niyang sabe habang umiiyak parin. Nakatingin lang ako sa 'kanya. Nahihirapan akong huminga, feeling ko magbe breakdown na ko. Hindi ko akalain na ganon na pala yung nararamdaman niya towards me and damnit, pati ata yung pagiging sweet ko sa kanya nabahiran rin ng meaning. F*ck. Hindi ko naman alam na magiging ganto ang lahat, i thought he just like me as his younger sister pero no freaking way it turns the other way around.

" P-pero Tyrone, alam mo naman diba? A-lam mo naman na si Kent yung mah -- " he cut me off and smirk. Binitawan niya ako at umiling iling pa.

" Putangina Mandy, wag mo namang ipagduldulan na siya yung mahal mo at hindi ako. Oo alam ko, oo aware ako kaya nga umiiyak ka nung nilapitan kita diba? Kasi umiiyak ka dahil sa gagong yon! Pero pinigilan ko naman e, pinigilan ko yung sarili ko pero the more na pinipigilan ko the more na nararamdaman ko. Wala e, nahulog parin ako. At habang nahuhulog ako sa sayo, ikaw naman busy'ng busy sa pagka hulog mo sa kanya. Busy'ng busy ka na mahalin siya habang ako busy rin na mahalin ka. " mas lalo akong napaiyak sa lahat ng mga sinabe niya sakin. I feel selfish, hindi ko man lang inisip kung anong mararamdaman niya everytime na magkasama kame akala ko kasi yung mga sinabe niya sakin noon na aagawin niya ako kay Kent, is just a fucking joke. But i think its damn true. This is the first time i saw him being like this and its because of me.

" Pero nahuli ako Amanda. Naunahan ako. Paano kung mas una akong nakilala mo? Ako kaya yung mahal mo ngayon? Ako yung kasama mo ngayon? Haha. Tangina, asa naman ako diba.. Eh hindi naman ata ako mahalaga sayo e. Diba? Ginamit mo lang ata ako e diba? Ginamit mo lang ata ako para makapag move on sa kanya kaso hindi ka nagtagumpay. Pinaasa mo lang ba ako Mandy? Pinaasa mo lang ba ako? O sadyang pa fall ka lang rin?! " sigaw niya sakin kaya nasampal ko siya. Oo nasampal, nakakainis. Ganon ba yung tingin niya sakin? Na ginawa ko lang siyang rebound? Putangina! Kaibigan yung turing ko sa kanya at hindi ko siya ginamit. Damnit! Ganun ba talaga kababa ang tingin niya sakin para sabihin nya yon? Fuck.

" Damnyou Tyrone! I treated you as my real friend! Bestfriend to be exact then you will just say that i used you just to forget this feelings that i have for Kent!? Well kung yan ang iniisip mo nagkakamali ka! Hindi kita pinaasa! Dahil in the first place, ikaw yung unang nainlove at kusang umasa. " dire diretso kong sabe sa 'kanya. Nakayuko na lang siya at umiiyak pa rin. Nasasaktan ako na nakikita ko siyang ganto ng dahil sakin, pero nasaktan rin ako sa sinabe niya. Kaibigan ko siya e, mahal ko siya bilang kaibigan ko lang.

" Ni minsan ba naisip mo na mahalin ako Amanda? " tanong niya habang nakayuko. I wipe my tears. No, hindi ko naiisip yun e, at pag sinabe ko to sa kanya mas masasaktan lang siya pero shit. Hindi ko na alam ang sasabihin ko..

" Sabagay, hindi mo na kailangan pang sagutin yan dahil alam ko na ang sagot. Hindi diba? Tss. Tama ka, ako yung umasa at wala kang kasalanan don, sabagay sino nga ba ako sayo. Bestfriend lang. Bestfriend na taga punas ng luha mo kada iiyak ka ng dahil sa kanya, bestfriend mo na gagawin ang lahat mapatawa ka lang everytime na magseselos ka sa kanya at kay Pionna, bestfriend mo na taga pagpatahan sayo kapag ayan na naman siya at papaiyakin ka, bestfriend mo na lagi mong karamay at kasama sa lungkot at saya. Bestfriend mo na takbuhan mo pag nasasaktan ka ng sobra. Pero tangina Mandy, hindi ako tissue na pag kailangan mo ng taga punas ng luha sakin ka pupunta, hindi ako finish line na tatakbuhan mo pag kailangan mo ng kausap pero mas maigeng sa pulis ka tumawag, bakit? Dahil may mabubugbog akong gago na laging nagpapaiyak sa prinsesa ko.. " this time, napaupo na ako. Mas lalo akong naiyak sa mga sinabe niya especially the last line. Oo nga pala ako nga pala yung prinsesa niya at siya yung knight in shinning armor ko na lagi akong nililigtas everytime na iiyak ako at masasaktan. Siya yung laging nandyan para patawanin ako, yung lagi akong ililibre ng icecream para mawala yung galit ko, yung laging nagdadala ng panyo in case of emergency raw na umiyak na naman ako, yung laging takbuhan ko pag may problema ako. In just short period of time he has a big help in me. He really are my soulmate. Napatingin ako sa kanya ng inalalayan niya akong tumayo. Hindi na siya umiiyak pero bakas sa mata niya yung 'lungkot. Shit. Dapat ako naman yung nagpapasaya sa kanya e, dapat ako naman yung magpupunas ng mga luha niyang yon, dapat ako naman pero tangina talaga. Hindi ko magawa dahil ako mismo yung dahilan kung bakit siya nasasaktan.

" S-stop crying. I don't want to see my princess crying because of me. Im sorry. " he said. I hug him, so tight and cry on his shoulders. Tyrone naman, wag ka namang ganyan o. Kinalas niya yung yakap niya sakin, at tinignan ako mata sa mata.

" Be happy Mandy. Go and be with him, hindi na kita hahabulin. Pero once na umiyak ka na naman ng dahil sa kanya, swear to satan i'll stole you away from him. " after he utter those words he left me here dumbfounded and nothing to say. Nakatingin lang ako sa kanya habang palayo siya ng palayo sakin. Masakit pala talaga. Kung masakit yung pagkawala ng bestfriend kong si Pionna, mas masakit tong si Tyrone ang umalis palayo sakin.

" He confess? " i turn around and saw Blake standing. I dont know but i saw myself, hugging Blake.

" I lost a friend again .. " i utter.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - X O X O

A/n: Heartbreaking scene diba po? Awtsu. Sakin ka nalang kasi Tyrone and we will live happily ever after! Hahahaha. lol.

COMMENT PO. <3 Harts!