TEK TANEM (TAMAMLANDI)

21.Bölüm "Umrumda Değil"

Sırf sevdiği kıza benzediğim için benimle evlenmek istemişti.Evlenmişti de.

"A-ama dün s-seni seviyorum dedin."

Kekeyerek konuştum.Ağladığım için zor konuşuyordum.

"Zaten seni seviyorum."

Nasıl zaten beni seviyor!?

"Dalga mı geçiyorsun!?"diye sinirle bağırdım.Artık delirecektim.

"Ağlamaya devam ettiğin sürece anlatmayacağım."

Göz yaşlarımı hırsla sildim.

"Ağlamıyorum,anlat!"

"Tamam..anlatıyorum."

Nefesimi tutmuş onun konuşmasını bekliyordum.

"Zeyneple tanıştığımda 18 yaşındaydım.Üniversite de tanışmıştık.Aynı bölümdeydik,ikimizde konservatuar okuyorduk.O yıl arkadaş olarak takılmıştık ama ikinci yıl ona aşık olduğumu anlamıştım.Bir şekilde sevgili olmuştuk.Onunlayken çok mutluydum,her şey çok güzel gidiyordu.20 yaşındaydık,üniversite bitince evlenmeyi düşünüyorduk..."

Fırat sustuğunda yüzüne baktım.Kafasını tavana çevirmiş öylece duruyordu.

"20 yaşındayken annemle babam vefat etti."diyerek bana baktı.Gözleri dolmuştu.

"Beyza annemin karnındaydı daha.O kazadan tek sağlam çıkabilen Beyzaydı.Beyza annemle babamı hiç göremedi."derken gözünden yaşlar akmıştı.Elimi uzatarak yanaklarındaki yaşları sildim.Onun ağlaması kadar kötü bir şey yoktu.

"Annemle babamın yokluğunda Zeynep'e tutundum ben.Dünyada sadece o vardı.Kimse umrumda değildi.Beraber üniversiteye gidiyor,çıkışta ise bir yerde solistlik yapıyorduk.Okul harçlığımız çıkıyordu işte."

Fırat'ı bir yerde şarkı söylerken düşunemiyordum.Ona ancak ezan okumak yakışırdı.Ya da Kuran okumak.

"Zeynep'in çevresi hiç iyi degildi ama sırf Zeynep için katlanıyordum.22 yaşındaydık.Üniversitenin son senesiydi hatta bitmesine bir ay kadar kalmıştı.Zeynep'e hiç bir şekilde ulaşamıyordum.Kaldığı ev gitmeme rağmen onu bulamadım.Arkadaşlarının yanına gittiğimde hepsi gülmüştü bana.Ne olduğunu anlamıyordum kimse de bana bir şey söylemiyordu.Sonra birisi geldi,Zeynep'in yakın arkadaşı.Bana Zeynep dün gece intihar etti dedi.Neye uğradiğımı şaşırdım Mehlika.Hayata tutunmamı sağlayan kız intihar etmişti..."

Fırat susarak gözlerine ellerini kapattı.

"Onun için ağlamak istemiyorum ama hatırlamak canımı yakıyor."

Fırat'ın karşımda bir kız için ağlaması benim de canımı yakıyordu.

"Niye intihar ettiğini hala bilmiyorum."

"Onu hala unutamamışsın."diye fısıldadım.

"Unuttum."diyerek bana baktı.

"Sadece hatırlamak üzüyor beni."

Kafamı iki yana sallayarak göz yaşlarımı sildim.

"Onu unutamazsın Fırat.Onu gerçekten sevmişsin."

Fırat yattığı yerden doğrularak yatagın üzerinde bağdaş kurdu.

"Seni ilk gördüğümde o sandım biliyor musun?Ama tek farkınız o açık bir kızdı sen ise tesettürlü.Hatta yanına gelecektim ama sonra kendime kızdım.Haram olduğunu bilmeme rağmen hergün seni isliyordum Mehlika.Sonra senin hareketlerin ve Zeynep'in hareketlerinin birbiriyle alakası olmadiğını anladım.Sana artık Zeynep olduğun gözüyle değilde Mehlika olduğun icin bakmaya başlamıştım ama elimden geldigince az bakıyordum.Sen harama bulaşmak istemezdin."