TEK TANEM (TAMAMLANDI)

33.Bölüm "Zeynep"

030918

Rabbime ne kadar şükretsem az gelecek bir hayatın içerisindeydim.

Her imtihanın sonu güzel bitiyordu gerçekten.

Ben Mehlika, asla mutlu olamayacağına inanan bir kızdım. Mustafa olmadan olmayacak diyordum. Onsuz ben bir hiçim diyordum. Değilmiş işte. O sadece gelip geçici bir takıntıymış, benim asıl olmazsa olmazım Fırat'mış. Bebeğimin babasıymış.

Fırat'a aşığım. Kişiliğine aşığım, sesine aşığım, mesleğine aşığım, yoldaşlığına aşığım, babalığına aşığım. Ben onun her hücresine aşığım.

Ben onu, bana yazana aşığım.

"Ne düşünüyor benim karım?"

Omzuma kolunu atıp beni kendine çekmesiyle gülerek ona daha çom sokuldum.

"Tam olarak sana olan aşkımı düşünüyordum." Dedim. Güldü. Kulaklarım şenlendi.

"Hmm öyle mi?" Dedi dudakları saçlarımın üzerindeyken.

"Yaa öyle." Dedim.

"Düşüncelerinin sonucu ne oldu?" Diye sordu.

"Ben, seni benim kaderime yazana aşıkmışım." Dememle iç çekerek başımdan öptü.

"Bundan dana güzel bir cevap duyamazdım." Dedi.

Ona cevap vermeden Enes'in ağlayış sesini işittim.

"Kalk bakalım." Diyerek kolunu benden çekti ve ayağa kalktım. Odama girerek Enes'in beşiğine yaklaştım.

"Oğlum benim." Diyerek onu kucağıma aldım.

Hala ağlamaya devam ediyordu.

"Karnın mı acıktı bitanem?" Deyip yatağa oturdum.

Enes'in karnını doyurunca salona geçtim. Enes hala kucağımdaydı ve huysuzdu.

"Fırat."dediğimde Fırat kapının girişindeki bana döndü.

"Noldu hatun?" Diye sordu.

"Enes çok huysuzlanıyor. Bir şeyi mi var anlayamadım da."

Sesimden korktuğum belli oluyordu.

"Hemen korkma Mehlika. İstersen anneni çağıralım, o daha bilgilidir."

Kafamı salladığımda Fırat telefonunu eline alıp annemi aradı ve çağırdı.Annem hemen gelmişti.

"Birden çıktım geldim. Neyi var Enes'imin?" Diye sordu annem.

"Bilmiyorum ki anne sabahtan beri çok huysuz, sürekli ağlıyor." Dedim.

"Daha yeni doğmuş bebek kuzum. Huysuz olması normal, korkma." Dedi annem ama ben yine de korkuyordum.

50 günlüktü Enes.

"Anne hastalanmasından korkuyorum." Dediğimde annem bana yaklaşarak alnımdan öptü.

"Daha 50 günlük bebek bu kızım. Hem bu huysuzluğunda ne var ki. İlerde daha çok ağlayacak, sızlayacak. Korkma yani, bunlar çok normal şeyler."

Fırat'a baktım. Gülümseyerek Enes'e bakıyordu. Ben de gözlerimi Enes'e çevirdim. Kollarımın arasında uyuyakalmıştı. Her zamanki gibi.

"Neyse ben Enes'i yatırayım." Deyip salondan çıktım ve odama gittim. Enes'i beşiğine yatırmadan önce boynundan, yanaklarından öptüm, kokusunu soludum. Ve Rabbime tekrar şükrettim.

Salona geri döndüğümde annemle Fırat'ın oturduğunu gördüm.

"Neyse, ben gideyim artık. Fatih'in arkadaşları gelecekti." Diyerek ayaklandı annem.