TEK TANEM (TAMAMLANDI)

23.Bölüm "Mustafa'nın İçi"

Mustafa'dan

Yıllar geçtikçe bazı şeyler insanın içinde yer ediniyor.Sadece baktığın şeyi yıllar sonra gördüğünü fark ediyorsun.Tıpkı bir insanın sevmiyorum deyipte sevdiğini fark ettiği gibi.

Aynı sokakta doğmuş,beraber büyümüştük onunla.Adını bile ağzıma almaya korktuğumla,asla sahip olamayacağımla,hep uzaktan izleyeceğimle.

Farkındaydım ona layık olmadığımın.Hem ona layık olsam ne olurdu ki?Ben sevgimi belli edemeyen biriydim.Daha kız kardeşime sevgimi belli edemiyordum.Kız kardeşim,sırf bu yüzden benden nefret ediyordu.

Ona da öyle yapardım işte.Sevgimi belli etmez kendimden nefret ettirirdim.Sırf benden nefret etmesin diye ben onu görmezden gelir gibi yaşadım.Gülüşünü uzakta izledim.Ağlayışını uzaktan izledim.

Ben onun hiç solumadığım kokusunu çok özledim.

Ben onun hiç sarılmadığım bedenine sarılmayı çok özledim.

Ben onu çok özledim.

Şimdi bir başkasına ait o.Ona sarılıyor,onunla mutlu oluyor.Olsun.Eğer o mutlu olacaksa ben her şeye razıyım.Zaten o mutlu olsun diye ben karşısına hiç çıkmadım ya.Belki biraz kendime güvensem,ona sevgimi belli edebileceğimi bilsem çıkardım karşısına ama biliyordum kendimi; ben onu sevdiğimi belli edemezdim.

Ömrüm boyunca onun sevgisine aç bir şekilde yaşayacaktım.Hayatıma bir başkasını asla kabul etmezdim.Kalbim de bir başkası varken başka bir kadına hayatını zindan edemezdim.

Benim kaderimde de onu uzaktan izlemek varmış.Uzaktan izleyerek, yere düştüğünde onu kaldırdığımı hayal etmek varmış.Göz yaşlarını sildiğimi hayal etmek varmış.Sırf onun mutlu olması için kocasıyla konuşmak varmış.Yazılmış bir kere bu kader,yapabileceğim hiç bir şey yok.

Ben hala umut edeceğim ama.Belki bir gün ona kavuşabilirim.Evet imkansız olduğunun bende farkındayım ama avutuyorum işte kendimi.

Eğer sabırlı bir insan olmasam onu her gün yanında başka bir adamla mutlu olarak görmektense o adamı öldürürüm.Ama sabırlıyım işte.O mutlu olduktan sonra başka hiç bir şey umrumda değil.

Şimdi ise tek istediğim şey askerde şehit olmak.Manisa da şehit olunacak bir durum belki olmaz ama ustabirliğine inşaAllah doğuya giderim de evime de bayrağa sarılı tabutum gelir.Hem ülkem için faydalı bir iş yapmış olurum.Hem de kendimi daha fazla üzmeme gerek kalmaz.

Bugün onun karşısına çıktım.Sadece beş dakika konuşmak istemiştim onunla.Ondan helallik isteyecektim.Ona onu sevdiğimi söyleyemezdim ama helallik isteyecektim işte.Ama konuşmadı benimle.Sırf kocasının izni olmaz diye konuşmadı.Ne çok isterdim onun kocası olmayı.Ne çok isterdim kapı açılınca sarıldığı bedenin ben olmasını.Nasıl da güzel sarılmıştı kocasına.O sarıldıkça benim kemiklerim sızlamıştı.

Nasip değildi işte.Benim kaderimde de o yoktu.

İnsanlar fazla ön yargılıydı.Ailem bile öyleydi.Abim hep övülen oğuldu.Ama ben harami helali bilmeyen abdestsiz namazsız ismini hak etmeyen Mustafaydım.Ben öyle biri değildim ki.Sadece insanlardan soyutlanan biriydim.Harama helale gerçekten çok fazla diklat etmezdim ama namazlarımı kaçırmazdım.Annem dahil kimse bilmezdi namaz kıldığımı.Odamda kılardım namazımı.Sabah namazında lambamın açık olduğunu görürlerdi o saate kadar uyumadım telefonla oynadım zannederlerdi.Bir kez de olsun onlara karşı çıkmaz namaz için kalktım demezdim.Neye istiyorlarsa ona inansınlardı.

Yine balkonumda oturmuş bir şeyler karaliyordum.Elime ne zaman defter almış bir şey ciziyor olsam ben fark etmeden onu çizmeye başlıyordum.Onun kalbime işlenmiş olan yüzü,kalemime akıyordu sanki.