TEK TANEM (TAMAMLANDI)

37. Bölüm "Kimse Yok"

Bölümü buraya bırakıyor ve tıkınmaya devam etmeye gidiyorum.

Sizde ezan kaçta okunuyor burası 19.58 Nevşehir💫

__________

Arabaya binerken bana bakan Fırat'a bakarak gülümsedim.

Annemler bugün Ablamlara gidecekti ve ben de gidiyordum. Fırat'tan ayrılmak gerçekten zor geliyordu ama ablamı ve yeğenlerimi özlemiştim.

"Kendine çok iyi bak." Dedi. Bunu kaçıncı deyişiydi acaba?

Kucağımdaki Enes'i Fatih'e verip Fırat'ın yanına gittim. Annemlere dönüp baktım, hiç biri bize bakmıyordu. Fırat'a sımsıkı sarıldım. Uyandığımdan beri sürekli sarılıyordum zaten.

"Eğer gitmemi istemezsen gitmem." Dedim.

"Hatun yapma böyle. Zaten zor izin veriyorum, gelip sarılıyorsun bırakmak istemiyorum." Dediğinde yüzüna baktım.

"Seni bir başına bırakmak istemiyorum." Dedim.

"Bir şey olmaz. Zaten dört beş gün sonra dönüyorsunuz. Hem beni özlersin, ben de seni özlerim. Özleyip, kavuşmak güzeldir."

"Kaç kişiyi özledin de kavuştun sen!?" Derken omzuna sertçe vurdum. Gülüp alnımdan öptü.

"Evliyken senden iki kez ayrı kaldım Mehlika. İkisinde de Kars'a gitmiştim. İkisinde de seni çok fazla özlemiştim ve kavuşmak güzeldi. İkincisinde her ne kadar güzel bir kavuşmamız olmasa da güzel oluyor işte." Diyerek belimden tuttu.

"O günlerde sana dediklerim için tekrar özür dilerim. Hakkını helal et yola gidiyorsun."

Gözlerim doldu. Dedikleri ne çok kalbimi kırmıştı öyle.

"Fırat ben gitmeyeceğim." Dedim. Ondan ayrı kalmak istemiyordum.

"Saçmalama hatun. Bir kez niyetlendin, git işte. Aklın ben de kalmasın."

Gözlerine baktım. Gülümsedi.

"Hadı baban kızmadan arabaya geç." Dedi. Son kez sarılıp boynunu öptüm. İçime derin bir nefes çekmeyi de unutmadım. Umarım şuan annemler bize bakmıyordur.

"Enes'e ve kendine dikkat et. Allah'a emanetsiniz. Gidince aramayı unutma." Dedi ve ondan ayrılıp arabaya bindim.

Gülümseyip el salladı. Zoraki bir şekilde el salladım.

"Abla." Diyerek koluma dokundu Fatih.

"Ayrılamıyorsunuz maşaAllah." Deyip gülmesiyle sinirle ona baktım.

"Komik mi Fatih?"

Ben ağlamak üzereyim o gelmiş gülüyor.

"Bilmem komik mi dayıcım?" Diye Enes'e sorduğunda Enes'i kucağından aldım.

"Baba şu oğluna bir şey de!" Diyerek cama döndüm. Evin önünden çoktan uzaklaşmıştık.

Babam Fatih'e kızarken ben Enes'e baktım. Göğsüme yatmış o da benim gibi camdan dışarıya bakıyordu.

"Abla kızdın mı?"

Tam bir ergendi gerçekten. Her şeyi dalgaya alıyordu ama yine de seviyordum onu.

"Boş ver Fatih." Dedim.

"Özür dilerim." Derken beni kedine doğri çekti. Kafamı omzuna koydum.

"Abla sakın ağlayayım deme ha. Ağlayacaksan geri bırakalım seni." Diye fısıldadı kulağıma.

"Yok ağlamayacağım." Dedim.