TEK TANEM (TAMAMLANDI)

34. Bölüm "His"

Duyduğum isim adeta bedenimin buz kesmesini sağlamıştı. O kız ölmemiş miydi? Kocamın bir aralar aşık olduğu kız yaşıyor muydu yani?

Fırat'ı kaybedecek miydim? Ona geri mi dönecekti? O kadar büyük bir korku vardı ki içimde. Ben onsuz yapamazdım.

"Mehlika."

Fırat konuştu ama ona bakmadım. Şuan koltuğa oturmuş, dizlerimi kendime çekmiş ve öylece yeri izliyordum.

"Hatun bak bana artık." Dediğinde kafamı iki yana salladım.

Gidecekti. Beni, bizi bırakıp gidecekti. O kızı seviyordu çünkü. Hem kendi dememiş miydi; ona benzediğin için seninle evlenmek istedim diye.

"Ben, seni seviyorum." Diye fısıldadım. Yanıma oturdu. Kollarını bedenime sardı.

"Ben de seni seviyorum. Yapma böyle lütfen." Dedi. Seviyordu muydu beni?

"Fırat, seni kaybedemem." Diyerek ona döndüm.

"Beni kaybetmeyeceksin."

Kendisi diyordu kaybetmeyeceksin diye ama benim hala içim rahat değildi.

"Beni bırakma, tamam mı?" Diyerek ona sımsıkı sarıldım. Başımdan öptü.

"Seni bırakmak yapacağım en aptalca şey olur."

Daha sıkı sarıldım. Ne kadar sıkı sarılabilirsem sarıldım.

"Hadi şimdi uyuyalım." Dedi ama kollarımı ondan ayırmadım.

"Tamam." Dedi son heceyi uzatarak. Beni kucağına aldığında kafamı göğsüne yasladım.

Eve geldiğinde berbat bir haldeydi ama şimdi iyi görünüyordu. Ama simdi de ben berbat bir haldeyim.

"Seni asla bırakmam Mehlika." Diye fısıldayıp yatağa yatırdı beni. Yanıma uzanmasıyla ona sarıldım.

Zeynep denen kızın Fırat'ı elimden almasından ölesiye korkuyordum.

"Hadi uyu güzelim." Diyerek saçkarımı okşamaya başladı. Konuşamıyordum. Tek yaptığım şey ona sarılmaktı. Uyumak da istemiyordum. Uyanınca yanımda olmayacakmış gibi hissediyordum. Bir yandan da uyumak istiyordum. Sanki uyursam her şey geçecekmiş gibi.

"Sen de uyu." Dedim.

"Uyuyacağım."

Gözlerimi kapattım. İçimden dua ettim. Onun beni bırakmaması için dua ettim.

_______________
060918

Uyandığımda Fırat yanımda değildi. Korkuyla yerimden kalkmış, onun gelmesini beklemeye başlamıştım ama yoktu. Camiye gitmiş olsa şimdiye kadar gelmesi gerekirdi. Gitmişti işte. Korktuğum şey başıma gelmişti.

Enes kucağımda yatıyordu. Ben de koltukta öylece oturuyordum.

O beni bırakmazdı ki. Fazla mı abartıyordum? Ama çok korkuyordum işte. Beni bırakmasından çok fazla korkuyordum.

"Fırat nerdesin sen yine?" Diyerek Enes'i koltuğa yatırdım. Pencerenin önüne geçtim tekrardan. Az sonra gelirdi. Belki camide birileriyle konuşuyordu.

Biraz sonra onu gördüm. Eve doğru yurüyordu. Koşarak kapıya gittim.

Kapıyı açarak ona sarıldım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

"Şşş noluyor?" Diyerek sırtımı sıvazlamaya başladı.

"G-gittin sandım."

Başımdan öperek içeriye girdi ve kapıyı kapattı.