Melezlerle günler

#9

JASON
Piper'la olan öpüşme işlemimizin sonunda partiye geri döndük ve o anki manzara gözlerimizin kalbe dönüşüp atmasına yetti.

Annabeth Percy'nin üstünde ikisi de delirircesine dans ediyordu. Size görüntüyü şöyle açıklayabilirim: Annabeth önden Percy'nin kucağına atlamıştı. Dansı anlatmıyor, hayal gücünüze bırakıyorum.

Piper bana döndü, "Dansa kaldırmayacak mısın beni?" "Aman Tanrı'larım! Hanımefendiyi dansa kaldırabilir miyim?" Önünde reverans yaptım ve elimi uzattım. Piper elimi tuttu. Dans etmeye başladık.

Percy ve Annabeth'in aksine biz daha insancıl bir şekilde dans ediyorduk. Piper'ı hafifçe döndürüyordum. İkimiz de yaylana yaylana partiye karışıyorduk.

PERCY
Annabeth kucağımdan inerken dansa devam ediyorduk. Kulağına eğildim, "Hadi artık!" Annabeth bana bakıp hınzırca sırıttı. Kafasıyla merdivenleri işaret etti.

Yukarı, Rachel'ın anne babasının odasına çıktık.

Yani tamam Rachel'ın odasına gitmemiz daha kibar olurdu ama bunu yakın arkadaşıma yapamazdım. Hele onun yatağında...

Annabeth yakamdan tutup beni çekmeye başladı. Kollarımla onu sardım. Öpüşmeye başladık. Annabeth'in sırtı dönük bir biçimde bay ve bayan Dare'in yatağına düştük. Annabeth tişörtümü çıkardı. Karın kaşlarıma dokunarak beni öpmeye devam etti. Bende yavaş yavaş onun üstünü çıkarttım. Pantolon etek derken gerisini anlatmıyorum. Anlamışsınızdır. Ama ÇOK ateşliydi. Leo'dan bile. (Y/n: Ha ha ha. Komik.)

Yorganın altına yapacağımızı yaparken aniden kapı açıldı. Kafalarımızı yorganın altından çıkardık. Kıvırcık, Jason, Leo, Calypso ve Piper gelmişlerdi. "Dostum yarım saattir sizi ar-" Jason durdu. Kıvırcık, "Aman Tanrı'larım çok üzgünüz!" korkuyla kaçtı. Annabeth yorganın altına girmeye başladı. Git gide saçları hatta gözleri bile kırmızıya dönecekti. Ben de farksız değildim.

"Günışığım, bi gün biz de yapalım." Leo bunu dedikten sonra Calypso kahkaha attı. "Tabi ki yapmamız lazım. Durmadan çalışmalıyız. Ben 30 tane çocuk istiyorum!" Leo'nun içtiği punch boğazında kaldı ve öksürmeye başladı.

Piper pür dikkat kesilmiş bize bakıyordu. Sanki hangi aşamada olduğumuzu merak eder gibiydi. Sonunda bağırdım, "Lan azıcık Kıvırcık gibi olun lan! Adam özür dileyip kaçtı. Siz bizi inceliyorsunuz. Hani eğer özel bir isteğiniz varsa ben size fazlalığımı da gösteririm."

Annabeth tamamen yorganın içine girmişti. Herkes ne yaptığının farkına varınca özürler dileyerek yanımızdan ayrıldı.

"Çok garip ve utanç vericiydi," Annabeth soluklandı. "Nerde kalmıştık?"