unobtrusive • jirosé

4.8

4 Ay Sonra

Zaman kavramı insanlar için belli bir yaşa kadar önemli değildi fakat belli bir yaştan sonra... Önemli bir hale geliyordu. İnsan doğası her şeyi hoyratça tüketen bir yaşam biçimiydi ve bunun içinde zaman kavramı da yer alıyordu. İnsanlar zamanına yapmak istediklerini doldururken bu zaman kavramının içinde kendini geliştirecek faaliyetler bulunmuyordu.

Hiçbir zaman onlar gibi olmak istememiş ve bunun için çaba göstermiştim. Zamanımı dolu dolu yaşamaya çalışmış, özellikle bu yaşlarıma önem vererek kendimi geliştirmeyi amaçlamış, hâlâ bu amaç uğruna elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyordum.

Fakat şu birkaç ay zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım. 4 ay kadar bir zaman dilimi gelişmişti ve onca şey yaşanmıştı, yaşamıştık. Onunla bir sürü ana sahip olmuştum, bu bile benim yüzüme bir tebessüm kondurmamı sağlıyordu.

Sevgili olduğumuzu duymayan kalmamıştı. Jimin çok pöpüler biriydi. Bu yüzden kiminle çıktığını merak edenler okuluma kadar beni görmek için gelmişlerdi. Ve bu gitgide beni çok fazla rahatsız ederken Jimin, ınstagram hesabına ikimizin bir fotoğrafını koymuştu.

Kabul etmem gerekirse ilk başlarda çok zorlanmıştım. Aşırı derecede göz önündeydim, bu bile rahatsız olmama yetiyordu. Fakat Jimin yanımda oldukça bu durumu takmamaya, boşvermeye çalışmıştım. Çünkü mutluydum, mutluyduk. İkimizde birbirimizi çok seviyorduk ve mutlu olmamak için ortada bir neden yoktu.

Özellikle kızlar arasında nefret yorumları almıştım ama sonradan ne olduysa olmuş sosyal medyada adıma bir fan sayfası açılmış, Jimin gibi pöpüler hale gelmiştim. Nasıl ve neden olduğunu dahi bilmezken sosyal medya hesaplarıma mesajlar gelmeye başlamıştı. Okulda veya dışarıda bir yerde nerede olursam olayım yanıma gelenler oluyordu ve benimle sohbet ediyorlardı. Evet, bu hoş bir şeydi çünkü düşüncelerimizi, fikirlerimizi paylaşıyor; bilgi alışverişi yapıyorduk ama rahatsız etmiyor da değildi.

Jimin'e bunun nedenini sormuştum. Verdiği cevap: "Karakterin sevgilim. Tamam, güzelliğinin de etkisi var ama en önemlisi karakterin. İnsanları büyülüyorsun, onlara güzel fikirler aşılıyorsun ve bu onların hoşuna gidiyor." Olmuştu.

İnsanlar birine hayran olmayı, onun yaptıklarını takip etmeyi seviyordu. Bu cümle her yaş için geçerliydi fakat bana o gözle bakmaları... Gerçekten tuhaf hissettiriyordu.

4 ay kadar bu süreçte Jimin'le ufak tefek atışmalarımız olsa da üstesinden gelebilmiştik. Ve o... Büyük bir değişimin içine girmişti.

Eskisi gibi değildi. Herkese artık insan gözüyle bakıyor, kimseyi dış görünüşü veyahut seçimleri için yargılamıyor, kötü davranmıyordu. İnsanlar ise bundan çok memnun görünüyordu. Bu konu hakkında birkaç konuşma kulağıma kadar ulaşmıştı. "Park Jimin aşırı değişmedi mi sence? Eskiden böyle biri değildi."

"Evet, baya bir değişti ve bu işin içinde sevgilisinin de parmağı var, adım gibi eminim."

"Kesinlikle. Ancak böyle çok güzel oldu. Sevgilisi harika biri ve değişmemesi... İmkansızdı."

"Aynen öyle."

Onun değiştiğini ben ve diğerleri gördükçe yüzüme istemsizce bir gülümseme kaplanıyor, buna engel olamıyordum. Görmek istediğim Jimin böyle biriydi. Ve bu istediğimi elde etmiştim, diğer insanlara onun özünü gösterebilmiştim.

Ona yazmaya başladığım sıralarda bana olacakları söyleselerdi asla inanmaz, gülüp geçerdim. İmkansız gibi geliyordu ancak.. artık değildi.