Εγώ;! Συγκατοικώ με αυτόν;*

Με κατάστρεψες!(Κεφ.9)

"Εισαι ζεστος" ειπα. Δεν ξερω γιατι το ειπα.
Λιγο ρεζίλι.
Βασικα το δερμα του, η ανασα του, το άγγιγμά του ηταν τοσο ωραια και απλα έπρεπε να του το πω.

Αυτος απλα έσκασε ενα γελακι και χαμογέλασε. Δεν ειπε κατι. Συνεχίσαμε να βλέπουμε την ταινια.

Για μια στιγμή γυρισα να τον κοιτάξω και κόλλησα. Δεν επερνα τα ματια μου απο πανω του. Ε

ιχε ωραιες γωνίες. Και τελεια χείλια.

"Γιατι με κοιτας ετσι;" με ρώτησε και ξιπαστηκα λιγο.

Ομως δεν ντραπηκα. Τον εχω συνηθίσει πλεον.

"Εσυ γιατι λες; ...αφου εισαι όμορφος!" του ειπα, γελασα και γύρισα να βλέπω την ταινία.

Ομως αυτος μου έπιασε το πηγούνι και με γύρισε να τον κοιτάζω ξανα.

"Οχι οσο εσυ πριγκίπισσα" μου ειπε και εγω απλα συνέχιζα να τον κοιτάζω σαν τον χανο, αλλα οχι στα μάτια. Κοιτουσα τα χειλια του. Παλι.

Η παραμικρή τους κίνηση με εκανε να ανατριχιάζω και γαμώτο τον ήθελα ακόμα.

Δεν εχασα ευκαιρία. Αρχισα να τον πλησιάζω διστακτικά και τοτε εκεινος με βοήθησε πιάνοντας το μάγουλο μου με το χερι του.

Ένιωσα τα χειλια του πανω στα δικα μου για τρίτη φορά σήμερα και έλιωσα.

Δεν με εχει ξαναφιλησει ετσι. Ηταν πιο ηρεμος και εγω ημουν πιο σίγουρη.

Ξερω οτι τον θελω και ελεος 18χρονων  ειμαι, στα φιλια θα κωλωσω;

Την ωρα που φιλιομασταν εκλεισα το λαπτοπ και το πεταξα σε ενα καλαθι με ρουχα.

Αστόχησα φυσικά. Ο θόρυβος με τρόμαξε και γυρισα να δω το λαπτοπ. Πριν ομως καλα καλα να γυρισω, να ξανακοιταξω τον Νίκο, με έπιασε απο την μεση και με έφερε πανω του.
"Ελα εδω μικρή" ειπε.
Οδήγησε τα χερια μου πισω απο το κεφάλι του και σηκώθηκε για να ειναι καθηστος στο κρεβατι μου, με την πλάτη του στον τοίχο και εμενα πανω του, να τον φιλάω.

Ήταν τελεια.

Ανα διαστήματα σταματούσαμε για να παρουμε ανασα αλλα δεν μπορουσα να μην τον φιλαω και τον εφερνα ξανα πισω.

Μετα απο 7 λεπτα, κρατώντας με απο την μεση και τον αυχένα, με πήγε προς τα πισω, για να με ξαπλώσει στο κρεβατι και εκεινος ηταν απο πανω μου, ανάμεσα απο τα πόδια μου.