Εγώ;! Συγκατοικώ με αυτόν;*

Ηρεμα αγόρια! (Κεφ.11)

"Ειρηνη;... Εισαι καλα;"με ρωτησε τρομαγμένος. Ξερω γω καλα ειμαι;

"Ν-ναι καλα ειμαι"απαντησα κοφτα

"Σε πείραξε;"είπε λιγο θυμωμένα αυτη την φορά

"ΟΧΙ"ειπα εντονα διχνοντας του οτι λεω αλήθεια

"Ωραια" ξαφυσηξε και με πηρε αγκαλιά

"Εηη, καλα ειμαι"ειπα στο αφτι του και μετα τον κοιταξα και του χαμογέλασα

"...ευχαριστώ"συνεχισα.

"Παμε στο μπαρ... εχεις πολλα να μου πεις μικρη μου"ειπε και με κοιταξε με μισο ματι.(υποσημείωση οτι αυτός ηταν ο πρωτος που με αποκάλεσε μικρη οταν ημουν 14χρόνων. Δεν αφηνω κανενα αλλον εκτός απο τον Νίκο.)

Ωρα ανάκρισης.

Μπηκαμε στο μπαρ και αυτος μπηκε πίσω απο την μπαρα ενω εγω απο μπροστα να του μιλαω.

"Μα πως με είδες;" τον ρωτησα.

"Κανονικα ηταν να πω του Βασίλη να πεταξει τα σκουπιδια αλλα ειχε αλλη 'δουλειά' εκεινη την στιγμη και πηγα εγω. Ακουσα την φωνη σου και πηγα βα δω αν ησουν εσυ και μετα ειδα αυτον τον μαλακα να σε κραταει απο τον λαιμο και επραξα κατάλληλα πιστεύω." ειπε και μου εδωσε μια μπύρα.

"Η τυχη με συμπαθει τελικά. Εχεις κατι αλλο;" δεν ειχα ορεξη για μπυρα. Ηθελα κατι πιο παιδικό.

"Σαν;"ρωτησε

"Εχεις μπιραλ;" λατρευω το μπιραλ.

"Ελα" μου εδωσε ενα.

"Ευχαριστώ"

Του εξήγησα τι ειχε γινει πριν, του μιλησα για τον Νίκο(με ολες τις λεπτομέριες και ολα οσα ειχαμε κανει)

αφου και αυτός μου λεει τα δικα του. Ειχε παθει σοκ με αυτα που δεν εκανα. Μου ειπε πως δεν ειναι κατι τρομαχτικό να τον αφησω να μεεεε... ξέρετε. Μιυ ειπε οτι πρεπει να το δοκιμασω και οτι θα μου αρέσει. Επισης μου ειπε να μην μπερδευω τον ερωτα των 11χρόνων με το σεξ της πραγματικής ζωής. Ομως τα πηρε ασχημα όταν του ειπα οτι φιλιοταν με την καμήλα. Μετα

του ειπα για τον Αχιλλέα και ξαφνικα με διέκοψε

"Σε κυνηγάει ενας πρωην σου, σε ψαχνει και δεν μου το εχεις πει.