Εγώ;! Συγκατοικώ με αυτόν;*

χαμός στις τουαλέτες (Κεφ.20)

Νίκος POV

Πήγα στις τουαλέτες και είδα εναν 18χρονο, να βγαίνει απο τις γυναικείες.
Η έκφραση του ηταν έντονη. Σαν να ηταν απογοητευμένος και θυμωμένος, αλλά ταυτόχρονα να το ευχαριστιόταν.
Σκεφτόμουν οτι έκανε κάτι κακό στην Ειρήνη και το μυαλό μου θόλωσε.
Το ρισκαρα.
Κατευθυνθηκα πάνω του, τον επιασα απο τον γιακά και τον ξανά έβαλα μέσα στις τουαλέτες, κολλώντας τον στον τοίχο.
Ειχα πολύ δυναμη, σε σχέση με αυτό το νιανιαρο.
Είχε κλασει μέντες.
"Τι της έκανες;"ρώτησα αόριστα.

"Τι κανεις ρε μαλάκα, άσε με!"είπε.

"Τι δεν καταλαβες ρε; τι έκανες στις τουαλέτες των κοριτσιών;"τον ξαναρωτησα.

"Λογαριασμό θα σου δώσω ρε φιλε; άσε με έχουμε και δουλειές."

"Την Ειρήνη ρε πουστη. Που είναι;"
εξηγησα.
Με κοίταξε αμίλητος για λίγο και μετα μου έσκασε ενα χαμογελακι.
Τι σκατά με αδερφή εμπλεξα;
Ανά όχι σοβαρεψε αυτό.

"Να μαντεψω. Είσαι ο 'ρε Νίκο γαμώτο τι θες' απο τοτε που την ξαναβρηκα;."

"Τι σκατά λες; Γνωριζομαστε;"Ρώτησα μπερδεμένος.

"Ααα δεν σου είπε! Λοιπον δεν πειράζει θα σου τα πω εγώ. Η Ειρηνη είναι η πρωην μου. Με πρόδωσε. Με άφησε όταν η σχέση μας πήγαινε τέλεια. Λογικά όταν ηταν να πάρω αυτό που ήθελα απο αυτή πριν λιγες μερες χωρις να με δει την σκουντηξα και αυτή ειπε 'ρε Νίκο γαμώτο τι θες' δυστυχώς γι αυτή δεν ήμουν εσύ. Πολύ πιθανόν να γαμουσες καμια αλλη εσύ τοτε και πήρε άλλος την θέση σου."είπε και θυμηθηκα την μέρα που ήρθε με τον θειο της. Τοτε που την πληγωσα. Τοτε που με είδε να φιλαω την αλλη. Τοτε που παραλίγο να γίνει κάτι μεταξύ μας αλλά δεν με άφησα, δεν ήθελα να την πειραξω.
ενιωσα το αίμα μεσα μου να βράζει και χωρίς να το σκεφτώ του εριξα μια μπουνιά και έπεσε κάτω.
"Δεν θα την ξαναενοχλησεις καταλαβες; και αν τολμήσει έστω να την πλησιασεις θα σε στείλω να βρεις το υπολειπο σόϊ σου στο νεκροταφείο. Μείνε μακριά της." είπα και πήγα να φυγω.

"Στα όνειρα σου"τον άκουσα να ψιθυρίζει.
"Ειπές κάτι ρε; και βασικά πες τώρα ρε αρχιδη που είναι τα κορίτσια;" είπα και τον επιασα απο τον λαιμό.
"Δεν ξερω γαμω! Φύγανε. Ανίκανες τις εχεις να βγήκαν απο το παράθυρο της τουαλέτας;"είπε. Σίγουρα τις ξέρει πολύ καλά.
"Εσύ κάτσε εδω. Και εγώ θα πάω να τις βρω. Μετρα μεχρι το 100 σαν καλό παιδι και μετα μπορείς να βγεις και εσύ."τον διέταξα.
"Αφού δεν σε αγαπάει. Την πληγωσες. Ασ' την πουτανα να πάει στο διάολο και ασε με να φύγω απο εδώ."είπε ψυχρά
"Το ξέρω οτι δεν με αγαπάει. Δεν περίμενα εσένα να μου το πεις. Αλλά δεν σημαίνει κάτι αυτό. Είναι ακόμα η συγκάτοικος μου. Και την αγαπάω. Αλλά σιγά μην ασχοληθω άλλο μαζί σου παλιοαρχιδη. Πραγματικα στο λέω αν την αγγίξει θα σου γαμησω το σπίτι και οτι εχεις και δεν εχεις. Πήγαινε αλλου να διώξεις τις καυλες σου. Η Ειρηνη είναι δικιά μου. Εσύ άργησες." είπα. Δεν ξέρω γιατί του τα ειπα. Απλα τα είπα. Να μην εξηγουμαστε;

"Οκ τσιλ ερωτιαρη. Υπόσχομαι να μην την πλησιασω αφού δεν με συμφέρει κιόλας και εσύ τώρα θα με αφήσεις να φύγω. Τα κορίτσια λογικά θα έχου φτασει σπίτι τους. Στανταρακι έχουν επιστρέψει για να πληρώσουν τον λογαριασμό που άφησαν."είπε και η αλήθεια είναι πως με ηρέμησε λίγο.
Σηκώθηκε απο πανω και με προσπέρασε χαιδεβοντας το σβέρκο του.
Τον άφησα να φύγει. Σκεφτόμουν όλη την ωρα που είναι τα κορίτσια και αν αυτός έχει αγγίξει έστω και λίγο την ειρήνη.
Αντί να φύγω εκατσα και κοιτουσα τον μαλακα εαυτό μου στον καθρέπτη και εσφιγγα τις μπουνιες μου.
Μετα απο λίγο άκουσα τσιριχτες φωνές απο το ντουλάπι του νιπτήρα. Ρωτούσαν η μια την αλλη αν είναι κανεις έξω και αν πρέπει να βγούν.
Ανοιξαν το ντουλάπι και εμεινα.

Ειρήνης POV

ο Νίκος ηταν ευτυχώς. Ανοίξει το ντουλάπι και πήρα καθαρό αέρα επιτέλους.
"Ουφ...γειά. Μην ανησυχίες δεν άργησες καθόλου. Στο τσακ. Και την μαλακιες του ελςγες να μείνει να φύγεις εσύ; για να μείνουμε κι άλλο μάζι του; πάω να πάρω τα πράγματα μας απο το τραπέζι."είπε η Κλεό στην Ειρηνη που λογικά είχε σκάσει απο την βρωμα του ντουλαπιου.
"Ουφ... οκ πήγαινε ερχόμαστε."Της απαντησα.
"Πόση ωρα είστε στο ντουλάπι;" με ρώτησε ο Νίκος.
"Κάπου στα 10 λεπτα νομίζω" είπα
"Και να φανταστώ τα ακουσατε όλα;" ρώτησε
"Ν-ναι" απαντησα ντροπαλά.
"Γιατι δεν μου ειπές γι' αυτόν;"με ρώτησε
"Πίστευα πως ειχες καλυτερα πραγματα για να ασχοληθείς"είπα εννοώντας την καμιλα που φιλούσε τότε.
"Ρε Ειρηνη γαμώτο-"τον διεκοψα
"Ευχαριστώ που μας βοηθησες, αλλά αυτό δεν θα αλλάξει κάτι. Δεν υπάρχει τίποτα για να αλλάξει έτσι κι αλλιώς. Στο έχω ξαναπει.
Δεν χάνεις κάτι στο κάτω κάτω. Δεν είμαι κάτι το ιδιαίτερο." είπα και δεν τον κοίταξα στιγμη στα μάτια.

Του γυρησα την πλάτη και πήγα εξω να βρω την Κλεοπάτρα. Αυτός ακολούθησε.

Χίλια συγγνώμη Μπιρμπινοκουνελια μου🐰.
Δεν ξέρω. Δεν έχω έμπνευση. Το σχολείο φταίει. 🐍Δεν τα προλάβαινε όλα. Λοιπόν το Σάββατο νεο κεφάλαιο το υπόσχομαι.🔜
Στέλνεται ρε κανένα σχόλιο να μάθω τι θέλετε.💬
Πάω για ύπνο γατάκια κλνχτ💕🐱