Εγώ;! Συγκατοικώ με αυτόν;*

Τι θελει αυτός εδω;( Κεφ.10)

Η κοπελιά:

2 μετρα γυναικα, 2 παρα δεκα ΑΛΟΓΟ και ξανθιά. Φορουσε ενα κοντό κοκκινο φορεμα και ειχε τα μαλλιά της μπούκλες σαν ξεχαρβαλωμένο ελατηριο ηταν.

*οι δικιες μου ειναι καλύτερες, αφου δεν ειναι ξεχαρβαλωμενες.

Ειχε και κατι σωσίβια, στο στομα. Αντι μπρατσακια...στανταρ σιλικόνη. Βυζι πετρα , κωλος πετρα , ποδι πετρα , μυαλο βοτσαλακια (στου γυαλου τα βοτσαλακια καθονται 2 καβουρακια ...), εγώ? ΕΛΑΦΡΟΠΕΤΡΑ

Νευριασα και οπως δεν θα εκανε ποτε, η ΘΕΑ κολλητη μου, απλα εφυγα. Αχα, περασα τους σκουντηξα, τους εκανα χαλαστρα και βγηκα εξω, χωρις κινητό, χωρις τσαντα, χωρις κλειδιά. Εφυγα σαν να μην με ένοιαζε τιποτα.

Δεν κοιταξα πισω, αλλα ημουν σιγουρη πως ο Νικος δεν με ακολούθησε. Βεβαια η κοπελιά εφυγε μετα απο λιγο την ειδα να μπαίνει στο αμαξι την ωρα που εστριβα. Κακος που δεν πηρα κινητό. Ηταν 6:30 και Γενάρης και ηταν αρκετά σκοτεινά. Λες και δεν φοβόμαστε το σκοτάδι έπρεπε να εχω και την αίσθηση πως καποιος με ακολουθεί.

Μια στιγμή, την ωρα που πηγενα να στρίψω, σε ενα στενό, για να παρω τον δρόμο, που οδηγουσε στο σπιτι της κολλητής μου, ένιωσα καποιον, να με πιανει απο τον ωμο και να με γυριζει, να τον κοιτάξω.

Ξαφνιάστηκα. Αλλα λογικα ειναι ο Νίκος. Θα κανω την θυμωμενη! Τι να την κανω δηλαδη αφου οντως ειμαι.

"Ρε Νίκο γαμωτο τι θες;" ειπα και σήκωσα το κεφαλι μου ψηλά να τον κοιτάξω. Ομως οταν τον κοιταξα τρομαξα υπερβολικά. Δεν ηταν ο Νίκος!

Εκανα ενα βημα πισω.

"Σόρι κουκλα αλλα δεν ειναι εδω ο Νίκος. Εγω παλι ειμαι εδω και μπορει να σου κανω αυτη την φορά " ειπε με πονηρό ύφος.

Ηταν ο Αχιλλέας. Ο ηλίθιος πρώην μου. Ο Αχιλλέας εχει μπλεξει με ουσίες απο μικρή ηλικια και η παρεες του ειναι οι πιο άρρωστες. Δεν ηταν παντα ετσι. Οταν τα ειχαμε ηταν καλυτερος.

Εκανε τις πρωτες μαγκιες στην 3η γυμνασίου και στη συνέχεια αρχισε το τσιγάρο. Μετα η κακια παρεα. Επειτα το ποτο. Και τελος οι ουσιες.

Με τρόμαζε. Ηθελε πραγματα απο εμενα που δεν μπορουσα να του δώσω. Δεν ηθελα να καπνίσω, να πιω και γενικα δεν ενιωθα ανετα διπλα του. Του ζητησα να χωρίσουμε. Ετσι κι αλλιως ηταν ενας παιδικος εφηβικος ερωτας.