ZEHRAZAD [ TAMAMLANDI ]

ACI

Yaşadığı her şeyi kalbine, yüreğine gömen bir kızdı Zehra. Sessizdi sakindi. Ağlardı ama kimse görmezdi. Ağlamak onun için acizlikti. Sessiz sessiz içini çeke çeke ağladı uzun bir zaman. Her insanın bir son noktası var diye düşündü. Kesinlikle Zehra şu an da son noktasındaydı. Ses telleri kopana kadar bağırmak istiyordu. Neden diye?!

Düşünceleri bir bir beyninin içini yerken önündeki her şeyi dağıttı yıktı geçti.Odada  sağlam bir şey kalmayana kadar devam etti bunu yapmaya. Cam kesikleri eline batıp kanayana kadar durmadı.

Neden Allahım neden ben?! Diye bağırıp duruyordu.

Ne yaptım da beni böyle cezalandırıyorsun.?!

Yukarıdaki sesleri duyan Mehmet Bey hızlıca merdivenleri çıkıp Zehranın odasına ulaştı. Gördüğü manzara ile dona kaldı. En son annesinin ölümünden sonra böyle yıkılmıştı Zehra. Altı ay psikolojik destek almıştı. Yerde oturmuş ellerini başına getirmiş Zehra yi görür görmez yanına koştu ve onu kollarının arasına aldı.

"ŞŞŞ tamam güzelim sakin ol.Tamam geçti."

Zehra kendinde değildi ve sürekli kendine aynı soruları soruyordu Neden ben.?!

Mehmet Bey onu alıp hemen hastaneye götürdü.

....

Zehra uyandığında elindeki sargıyı fark etti hemen. Mehmet Bey başında onu bekliyordu. Tüm gece sayıklamış kapalı gözlerinden bile göz yaşı akmıştı.

Neye üzüleceğini şaşırmıştı Zehra. Neye sinirleneceğini. Babası sandığı adamın ölümüne mi? Yoksa yıllardır yaşadığı her anın yalan olduğuna mı? Ya da gerçek ailesinden koparıldığına mı? Hangisine yanacaktı bu kız.?

Bir süre tavana baktı.Mehmet Bey daha ağzını açıp bir şey dememişti.

"Mehmet Amca.?"

"Efendim kızım. "

"Bana her şeyi anlat. Ne yapacağımı bilmiyorum. Nasıl davranacağımı bilmiyorum."

.....

"İşte böyle kızım. Gerçek ailen Diyarbakır'da 3 tane kardeşin var."

" Ya ikizim? Mehmet Amca ikizim kız mı erkek mi?"

"Erkek. Adı Baran."

"Ne yapıyorlar peki beni hiç aramamışlar mı hiç merak etmemişler mi.?"

"Hayır." diyerek son sözü söyledi Mehmet Bey.

"Peki şimdi ne yapmalıyım Mehmet Amca bilirsin sana da babam gibi değer veririm bana bir yol göster. "

"Kalbinin sesini dinle kızım. Eğer bunca yıl sonra karşılarına çıkmak istersen çık. Ama Hayır istemiyorum diyorsan da bu koca ev şirketler her şey senin."

Babası öldükten sonra her şey Zehra'ya kalmıştı. Evler arabalar şirket.

"Gitmek istiyorum. Onları görmek istiyorum Mehmet Amca." dedikten sonra kararını verdi.

"Sen nasıl istersen kızım. Eminim baban da bunu isterdi.

"Peki nasıl bulacağım onları?"

Mehmet Bey onun kararını önceden tahmin ettiği için küçük bir dosya hazırlamıştı bile.Dosyayı uzatarak her şeyi bunun içinde bulabileceğini söyledi.

....

Dosyayı eline aldığında ufak bir inceleme yaparak yola çıkmak için hazırlandı.

Dosya da yazanlar ise şunlardı;

Mahmut Özgener: Baban
56 yaşında

Sevgi Özgener: Annen
43 yaşında

Baran Özgener: İkiz erkek kardeş
21 yaşında bekar.

Azize Özgener: Kız kardeş
20 yaşında bekar.

Zülal Özgener:Kız kardeş
25 yaşında evli.