ZEHRAZAD [ TAMAMLANDI ]

BENİM KARIM OLACAKSIN

Uyandığımda vücudumun her zerresinde acıyı hissediyordum. Ama en çokta kalbimde. Savaşmaktan yorulmuştu artık bedenim. Ne olacaksa olsun diyordu. Öleceksem öleyim, yaşacaksam da yaşayayım. Arafta kalmak istemiyordum.

Yanımda Azize ve Azad Ağa vardı. Azize ellerimi tutmuş ağlıyordu. Azad ise gözlerini üzerimden ayırmıyordu.

"Abla. Nasılsın iyi misin.?"

"İyiyim Azize. Ağlama artık tamam."

"Abla çok korktum. Eğer Azad Ağam olmasayd-"

"Beni o mu kurtardı yoksa.?"

"Evet abla.Babamın elinden o aldı yoksa şu an belkide.." Cümlesini bitiremeden hıçkırıklara boğuldu. Ve bende tekrar ağlamaya başlamıştım.

Azad Azize'yi dışarı gönderirken yanıma yaklaştı.

"İyi misin.?"

"Neden.!? Çok mu merak ediyorsun.?! Hepsi senin suçun zaten.!"

"Bana bir daha sesini yükseltme Zehra.! Aptallık bende tabi bıraksaydım da öldürseydi seni.! Ne diye kurtardıysam .?"

"Defol git burdan Azad. Defol git.!"

"Bana bak kızım.! Birkaç gün sonra benim karım olacaksın sen.! Hareketlerine ve sözlerine dikkat etsen iyi olur.!

"Etmezsem ne olacak ha ne olacak.? Sende mi döveceksin beni.!?"

"Ben dövmem de öldürmem de Zehra. Ölmekten beter yaparım ki ölmek için bana yalvarasın.!"

"Senin de o Mahmut pisliğinden aşağı kalır yanın yok. Seni sevmediğimi bile bile beni karın yapmak istiyorsun.! Hepsi senin suçun. !"

"Sana öz baban bile değer vermemiş ben mi vereceğim sanıyorsun.! Bizim evliliğimiz sadece Dicle ve bebeği için.!"

"Şunu anlasan iyi olur Azad Ağa. Seninle asla evlenmeyeceğim. "

"Sende şunu bil benden asla kurtulamayacaksın.!"