ZEHRAZAD [ TAMAMLANDI ]

BİR ÖLÜM KALIM MESESİ

Bugün hastane de son günümüzdü. Bebekleri hazırlayıp, pusetlerine koydum. Azad Asaf ve Ayaz'ı eline aldığında bende Asya'yı aldım. Arabanın arka koltuğuna üçünüde yerleştirip ön koltuğa geçtim.

Azad elimi kendine çekip küçük bir öpücük bırakmıştı.

"Biz çok güzel bir aile olacağız."

Ona kocaman gülümsedim. Yol boyu bebeklerle ilgilendim. Azad birden hızını arttırınca ona baktım. Direksiyondaki elleri sıkıydı. Ve sürekli dikiz aynasını kontrol ediyordu.

"Bir problem mi var Azad." dedim.

"Takip ediliyoruz." dedi hızını daha da artırarak.

Korkuyla bende arkama baktım. Arabada çocuklarımız vardı. Sonra silah sesleri gelmeye başladı. 

"Zehra kafanı eğ.!"

Araba yolda zikzaklar çizerken Azad bir küfür savurmuştu. 

"Ne oluyor.? Kim bunlar.!?"

"Bilmiyorum Zehra indir şu kafanı. Fırat'ı ara hemen.!"

Çantamda telefonu ararken bebeklerim için oldukça endişeliydim. Fırat'ı aradıktan hemen sonra Azad sinirle torpidoyu açtı. Elime bir silah tutuşturdu. 

"Azad bu ne.? Ne yapacağım ben bununla.!?"

"Camı aç ve ateş et Zehra. Dikkatlerini dağıtman lazım.!"

"Hayır. Hayır ben bunu kullanamam Azad. Arabada çocuklar var.!"

"Hadi Zehra.!"

Dediğini yaptım. Ama ben daha ateş etmeden araba yolda savrulmuştu. Sanırım tekerlek patlamıştı.Azad silahı eline alıp, arabadan indi. Arkamızdaki araba da önümüze kırmıştı. 

"Zehra kapıları kilitle. Fıratlar gelene kadar sakın açma.!"

"Azad dur gitme.!"

O kadar korkmuştum ki bende hemen peşinden indim.

"Zehra arabaya bin.!"

Önümüzdeki arabadan eli silahlı beş kişi inmişti. İçlerinden ikisi arabaya doğru yürürken Azad silahını onlara doğrulttu. 

"Bir adım daha atarsanız hepinizi buraya gömerim.!"

Adamlar durmadı. Azad silahını atesleyecegi sırada karşısındaki adam ateş etmeye yeltendi. Hemen Azad'ı kendime çektim. Kolu kanıyordu. Kurşun sıyırmış olmalıydı.

"Azad.!!"

Azad'ın vurulmasından fırsat bularak elindeki silahı aldılar ve etrafımızı sardılar.

"Kimsiniz lan siz.!?"

Cevap yoktu. Arabaya giden iki adam kapıları açtığında bebeklerin ağlama sesini duydum. 

"Azad çocuklar.!"

Azad adamın üzerine giderken adam Azad'a bir yumruk atmıştı. Azad da ona. İki kişi Azad'ı tutarken diğer adam vurmaya başladı. 

"Bırakın onu.!"

Azad'a doğru bir adım attığımda adamlardan biri de beni tutmuştu. 

"Bırak lan karımı.!"

"Sizinle bir derdimiz yok Azad Ağa.! Oğullarını almaya geldik.!"

Asaf ve Ayaz'ı pusetlerinde gördüğümde bağırmaya başladım.

"Bırakın çocuklarımı.! Ne istiyorsun bizden.?! Ne.?"