ŞEBEFRUZ

13.Bölüm: " KARAR "

Selam. Uzun bir aradan sonra tekrar birlikteyiz. Çok beklettim. Bu süreçte uzunca bir bölüm yazdım. Buna da değsin istiyorum. Kendinizi gösterin, varlığınızı hissetmek istiyorum.

(SonsuzKalp)

●

Sessizlik.

Yoksun bırakılmış bir kızın, dört duvar arasına sindiği, yalnızlıkla paylaştığı köhne bir zihinden ibaretti. Sokak lambalarının söndürüldüğü, Leyl'in bile karanlığa karıştığı, fırtınalı bir zaman. Çaresiz kız çocuğu, onun için umut yok! Onun için, içindeki umutlar sönmüş, içinde ki umutlar tek tek döndürülmüş!

Bi' fırtına.

Ardı arkası kesilmeyen, sulusepen'in eşlik ettiği, korkutucu bi rüya!

Peki, nasıl uyanılırdı bu rüyadan?

Bilinmez bir gerçek.

Ya, geçmeyen zaman! Geçmek bilmeyen saatler, her saniyesinde acı kokan dakikalar.. Her şeye tek bir kelime yeterdi aslında.

Egemen.

Gönlümün güzel Adam'ı..

Gözlerini açsa, bir uyansa! Ne derse desin, ne yaparsa yapsın, hepsi kabulüm ama yeterki gözlerini açıp bana bir baksa.

Çok mu şey istiyordum bilmiyorum ama, bütün umutlarım tek tek tükenip gidiyordu. O günün üzerine iki gün geçmişti, ve o iki günde sanki içimden bir şeyler biraz daha eksiltmişti! Haberi öğrendikten sonra bayılmıştım, nasıl oldu bilmiyorum ama uyandığımda uçaktaydım. Güneşin doğmasına sadece bir saat kadar bir zaman vardı. Ege beni Türkiye'ye götürüyordu. O bir saat içinde Ege'nin de yardımıyla üstümü değişmiş, gri eşofman ve beyaz bir tişört giymiştim. Makyajımı kendi elleriyle temizlenmiş, kendi elleriyle saçlarımı örmüştü. İner inmez hastaneye gitmiş, Egemen'in durumunu öğrenmiştik. Durumu o kadar ciddi olmadığını söylemişlerdi, ama dizi arabaya sıkıştığı için bacağında  çatlarlar ve ezikler varmış. Başını çarptığı için alnında koca bir yarık ve yüzünde morluklar olduğunu söylediler. Koluna birkaç tane cam parçası isabet ettiğini ve liflere zarar verdiğini için, kolunu omzuna kadar sardıklarını belirtmişlerdi.

Şimdi ise yaptığımız tek şey, uyanmasını beklemek olduğuydu..

" Hasta kendine geldi! "

Hızla oturduğum yerden doğrulduğum da, gözlerim karardığı için sendeledim ama bunu umursayacak halde değildim. Odanın kapısında bize bakan genç erkek doktorun yanıma vardığımda, hemen ardımdan bizimkilerde gelmişti!

" Şu anda uyanık ama narkozun etkisi ile birkaç dakika içinde geri uyur, bu nedenle hastayı fazla yormayın! "

Başımı hızla sallarken büyük bir hevesle sordum.

" Yanına girebilir miyim? "

Doktor bakışlarını bana çevirerek hayranlıkla iç geçirdi!

İbne herif!

" 5 dakika.. "

Gözlerini üzerime dikmiş bana bakan adama yapmacık bir gülüş atarak içeri doğru adımladım.

Hemen ardımdan gelen Kaan, hızla önüme geçerek beni durdurdu.

" Lara, "

Gözlerimi sert bir şekilde yüzüne diktim.