#romantizm10
28.07.1019
#romantizm14
24.04.2019
Şeytan, ilk sevabını işlediği gün girdi Meleğin dünyasına... Küçük Meleğin küçük dünyasına bir bir kirletirken, kendi boyandı aşkın sevdasına... Şeytan, o küçük Meleğe habersiz beslediği aşk...
Selam güzellerim. Ben geldim size erkenden bir bölüm getirdim. Hemde upuzun. Kesinlikle beğeneceğinizi düşünüyorum. Birde bol bol yorum ve bol bok oy vermenizi istiyorum. ☆ Sizi baştan böyle konuşupta sıkmak istemediğim için bölümle baş başa bırakıyorum. Benle kalın...
°•°Bölüm Şarkısı : Pera - Kimseler
Seviliyorsunuz.
🌺
●
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪ Lara Bella WATSON ▪
Bir insan bir insana sadece iyilik olsun diye yardım etmezdi. Bir çıkar uğruna yapılan yardıma da yardım denemezdi zaten! Ama bu... Bu öyle bir şey değildi. Bu safça, iyi niyetle yapılmış bir yardımdı. Bunu karşında ki insanın bakışlarından anlayabilirdik ki, bir insanın size nasıl yaklaştığını bakışlarından anlayabilecek insanlar da vardır. Galiba bende o insanlardandım.
Şaşkınlıkla kafamı kaldırıp bana yardım eden kişiye baktım. Beyaz bir tene ve ince, uzun parmakların sahibine gözlerimi çevirdiğim de şaşkınlığım biraz daha arttı. Tanıdık gelen yüzü sanki karşımda ki adamı bana daha da tanıdık kılıyordu. Yeşil gözleri, düzgün bir burnu ve çıkık elmacık kemiklere ve beyaz bir tene sahip olmasının yanında oldukça tatlı bir suratı vardı. Gülen yüzü ve sevecen birine benziyordu.
Yüzünde hafiften bir tebessüm varken yanağında belirgin bir gamzesi vardı. Dağınık açık kahverengi saçlara sahipti. Işıl ışıl parlayan gözlerle bana bakarken bende tebessüm ettim.
" Yardım etmem de bir sakınca var mı, güzel bayan? "
Yüzündeki tebessüm büyürken onunda aynı şekilde yüzünde ki gülümseme büyümüştü. Oldukça pozitif bir enerjisinin yanında çok tatlı ve sevimli bir hâli vardı. Aslında oldukça genç ve yakışıklı biri olsa da ben onu daha çok sevimli bulmuştum. Ve bana yardım etmesinde bir sakınca görmüyordum çünkü kötü niyetli birine benzemiyordu.
" Tabii, teşekkür ederim bayım..."
Sesli bir şekilde güldüğünde bende kıkırdamıştım. Yürümeye devam ederken bir an onu enerjisinden ve yanımda var olmasının nedeniyle olanlardan uzaklaştığımı hissettim. Yürümeye devam ederken bir yandan manzarayı seyrediyor, bir yandan da ona bakıyordum. Aradan geçen sessiz birkaç dakikadan sonra sessizliği bozan o oldu.
" Tanışmadık. Ben Onur, " mahcupça gülümsedim.
" Ahh, memnun oldum Onur. Ben de Lara..."
" Memnun oldum Lara. "
Gülümseyerek tozlu yolda ilerlerken bir yandan sohbet ediyorduk. Istanbul Marmara üniversitesi son sınıf öğrencisiymiş, sınavları daha yeni bitmiş ve kafa dinlemek amaçlı buraya gelmiş. Bu konuda kendini geliştirip büyük hayalleri olduğundan bahsetti. Çizimlerinden bahsetmiş, hayalleri için uğraştığını söylemişti. O anlattıkça onu tanıma olasılığı içimde daha da bir büyüyordu. Sanki daha önce görmüş gibiydim ama bir türlü çıkaramıyordum.
