#romantizm10
28.07.1019
#romantizm14
24.04.2019
Şeytan, ilk sevabını işlediği gün girdi Meleğin dünyasına... Küçük Meleğin küçük dünyasına bir bir kirletirken, kendi boyandı aşkın sevdasına... Şeytan, o küçük Meleğe habersiz beslediği aşk...
Ben geldim ve bölüm getirdim. Sizi tutmak istemiyorum. Bu nedenle bölümle baş başa bırakıyorum. Ha, birde sizden boy boy oy ve satır arası yorum istiyorum! Çünkü merak ediyorum, kendi içimde bir sınır koydum ve sınırı ne kadar sürede geçeçeğiz! Ve tarihi not düşüyorum. Hadi bakalım, bende merakla bekliyorum. Kaç zaman da sınırı geçecek! Şimdilik size sınırı söylemiyorum ama diğer bölümü atınca orada diyeceğim.
Tarih; 21.08.2017
Benle kalın...
🕛
Multimedia: Yeliz ADIGÜZEL
●
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Içimde öyle bir duygu karmaşaşı vardı ki, ne hissedeceğimi, ne yapacağımı bilmiyordum. Içimde kırk tane kadın vardı, her biri ayrı bir duygu yaşıyor, her biri ayrı bir şeyden feryat ediyordu... Kimisi hakaret uğrayan kadınlığından, kimisi duyduğu üzüntüden, kimisi bunları ona reva gören sevdiği adamdan! Içimde o kadar çok ses vardı ki, her biri birbirini bastırıyor, kulaklarımı inanılmaz bir uğultu oluşturuyordu. Zaten beynim işlevini kaybetmiş bir şekilde durmuş, o bile bana yol gösteremeyecek kadar yorulmuştu. Kalbim! Uzun zamandır attığını bile hissetmiyordum. Bedenim pili bitmiş bir oyuncak gibi kalakalmıştı.
Bir günden fazla bir süredir uyumadan, perdeleri sonuna kadar çekilmiş karanlık odada öylece oturuyor, kendimi içinde bıraktığım karanlıkta nasıl kaybolduğumu izliyordum. Bu süreç içerisinde tabiki de gelen gidenim olmuştu ama hiçbirini görmek, bırak sesini bile duymak istemiyordum! Sadece yalnız kalıp kendimi toparlamak, ve verdiğim sözleri tutup güçlü olmak istiyordum.
Eskisi gibi olmak istiyordum!
Güçlü, vurdumduymaz, hırslı, sadece hedefleri için yaşayan, çılgın ve korkusuz olmak istiyordum.
Eski Lara Bella'yı istiyordum!
Onur'la daha iki gün önce ayrılmadan ona eskisi gibi olacağımı söylemiş ve söz vermiştim. Ama gelir gelmez aldığım bu darbe, gerçekten beni derinden sarsmıştı! Sevdiğim adam tarafından kadınlığım tekrardan hakaret işitmiş, bu sefer milyonlarca insanın içinde aciz duruma düşürülmüştüm. Kendimi çok kötü hissediyordum, sanki kimsenin yüzüne bakamayacakmış gibi! Tabi odadan çıkmama sebeb olan bir diğer neden de o olmuştu.
Bu haber üzerine kendimi odaya dar atmış, öylece oturmuş boşluğu izliyordum. Bu sırada Burak, Mira, Çağatay, Kaan, Yeliz, hatta Edward bile gelmişti! Şu, kendisinden ölesiye gıcık olduğum adam! Hepsi de başımda konuşmuş konuşmuş, benden tek bir laf duymadan geri gitmişlerdi. Mira sürekli beni bir şeyler yemeye, ya da odadan dışarı çıkarmak için uğraşmış, benden bir tepki göremeyince sessizce geri çıkmıştı. Aslına bakarsan bir yönden gelmeleri iyi olmuştu, konuştukları ve söyledikleri beni birazda olsun ferahlatmışlar, içimin biraz da olsun soğumasına sebeb olmuşlardı. Bunun üzerine birkaç saat olmuş, ve ben hâlâ öylece boşluğa bakar şekilde oturuyordum.
